Χρήστος Λαρισαίος: Οδοιπορικό στο Ντολτσό – Ο κρυμμένος θησαυρός της Βόρειας Ελλάδας

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σήμερα θα ταξιδέψουμε στη Βόρεια Ελλάδα!

Όπως σας είχα υποσχεθεί στα οδοιπορικά μου ,θα σας γνωρίσω κρυμμένους θησαυρούς της Ελλάδας μας. Ένας από αυτούς είναι και το Ντολτσό, η παλιά συνοικία της Καστοριάς που απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη λίμνη. Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα το ταξίδι μου έχοντας στόχο την εξόρμηση στην Καστοριά, εφόσον δεν είχα υπόψη μου το Ντολτσό, όμως στη συνέχεια κατέληξα εκεί και πλέον  σκοπός μου είχε γίνει το οδοιπορικό να αφιερωθεί στη συγκεκριμένη συνοικία.

Φτάνοντας έξω από την πόλη της Καστοριάς και μετά από ώρες οδήγησης με το αυτοκίνητό μου συνάντησα ένα ξέφωτο με μαγευτική θέα στη πόλη, στην πανέμορφη λίμνη της αλλά και και τη γνωστή επιγραφή «I LOVE ΚΑΣΤΟΡΙΑ».

Θεωρώ ωστόσο πως είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης και προσφέρεται για αναμνηστικές φωτογραφίες με τους φίλους, την οικογένειά σας ή και το ταίρι σας. Μπαίνοντας στο κέντρο δεν γίνεται να μην περπατήσεις παράλληλα με τη λίμνη και να χαζέψεις τις πάπιες που περπατούν μαζί με τους περαστικούς και κολυμπούν ανέμελες στα κρύα νερά της. Είναι απίστευτα σαγηνευτικό να γίνεσαι ένα με τη φύση, μακριά από το άγχος της καθημερινότητας. Πάρτε και εσείς μια γεύση από αυτή τη βόλτα και ελάτε να συνεχίσουμε το ταξίδι.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στην πολύ νόστιμη τοπική κουζίνα αλλά και πιο συγκεκριμένα στο σκεπαστό πεινιρλί με γύρο που μου πρότειναν οι ντόπιοι και μπορώ να πω ότι ήταν γευστικότατο. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι ένας τέτοιος προορισμός θέλει πολλές στάσεις για να τον γνωρίσεις καλύτερα. Καθώς περπατούσα και έβγαζα φωτογραφίες πλησίασα έναν περαστικό ,ο οποίος με χαρά μου είπε να πάω στο Ντολτσό, ένα όμορφο μέρος να περάσω την υπόλοιπη μέρα μου και να αποκτήσω πλούσιο υλικό για το οδοιπορικό μου.

Αμέσως και χωρίς να χάσω την ευκαιρία (διότι όταν είσαι άνθρωπος που σου αρέσει να ταξιδεύεις και να ανακαλύπτεις καινούρια μέρη δεν αφήνεις τέτοια δυνατότητα ανεκμετάλλευτη), ξεκίνησα για το Ντολτσό.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, απέχει λίγα χιλιόμετρα από την πόλη της Καστοριάς. Είναι ενας τόπος που διακατέχεται από πλακόστρωτα γραφικά σοκάκια, πέτρινα σπίτια με παραδοσιακά χαρακτηριστικά και έντονο το βυζαντινό στοιχείο.

Τα πρώτο πράγμα που συνάντησα ήταν η κεντρική πλατεία η οποία περιβάλλεται από ένα σύμπλεγμα σπιτιών και τοπικών μαγαζιών όπως καφέ, ταβερνάκια και καταστήματα με παραδοσιακά προϊόντα.

Είναι μέρος κατάλληλο γα οικογένειες με μικρά παιδιά αλλά και για ζευγάρια που θέλουν να ζήσουν ρομαντικές στιγμές. Ένα από αυτά τα μαγαζιά είναι και αυτό του Ντίνου ,ο οποίος θέλησε να με υποδεχτεί με παραδοσιακό Ελληνικό καφέ γνωρίζοντάς μου τους χώρους του καταστήματος. Μπορείτε να βρείτε από παραδοσιακά προϊόντα έως souvenir και τις πασίγνωστες γούνες της Καστοριάς.

Πόσο όμορφο να απολαμβάνεις τον καφέ σου κάτω από το δροσερό πλάτανο και να γεύεσαι τα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού!

Φυσικά δεν έμεινα εκεί, πήρα ανά χείρας τον εξοπλισμό μου και συνέχισα την εξερεύνηση. Πέρασα από το μουσείο Μακεδονικού αγώνα το οποίο βρίσκεται απέναντι από την πλατεία, περπάτησα παράλληλα στα σοκάκια παρατηρώντας τα σπίτια και την τεχνοτροπία τους και βρήκα έναν γλυκύτατο τετράποδο φίλο να με κοιτά από το παράθυρο ενός σπιτιού.

Τον φωτογράφισα φυσικά και συνέχισα τη βόλτα μου ανακαλύπτοντας το σοκάκι της «αγάπης».

Ο δρόμος με έφτασε στο σπίτι με τη μοναδική φυσική διακόσμηση από αυτά τα μυρωδάτα λουλούδια και με έκανε να σταθώ κάποια δευτερόλεπτα και να απολαύσω τη θέα.

Προχωρώντας στα ενδότερα αυτής της παραμυθένιας συνοικίας συνειδητοποίησα πως το σκηνικό δεν άλλαξε ιδιαίτερα ,τα στενά γραφικά σοκάκια χαρακτηρίζουν το μέρος ,όπως και τα παραδοσιακά σπίτια . Ωστόσο είναι έντονο το βυζαντινό στοιχείο το οποίο συναντάται στους ναούς της περιοχής, όπως και σε αυτό εδώ το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο (Καρύδα).

Παρέλειψα να αναφέρω πως στο Ντολτσό έφτασα αργά το μεσημέρι οπότε ήδη είχε αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι, δίνοντάς μου ακόμα ποιο μαγικά κλικ με τον περιβάλλοντα φωτισμό να μου τονίζει τα γραφικά σημεία.

Με αυτά και με αυτά έφτασα στο λαογραφικό μουσείο

και σε αυτό το παγκάκι κάθισα να απολαύσω την ησυχία του δειλινού.

Η ώρα είχε περάσει και πλέον ο δρόμος του γυρισμού ήταν η μόνη επιλογή.

Επανήλθα στη πλατεία και αφότου έκανα μια τελευταία λήψη, αναχώρησα κρατώντας τις ποιο όμορφες εικόνες και στιγμές που είδα και έζησα ,τόσο με τους φιλόξενους κατοίκους όσο και με τη βόλτα μου σε αυτό το θησαυρό.

Πριν σας αποχαιρετήσω θα ήθελα να σας τονίσω πως το Ντολτσό προσφέρεται για χειμερινές και ανοιξιάτικες διακοπές.

Άφησα τελευταία μια νυχτερινή άποψη απ΄την όμορφη αυτή πόλη με το αστραφτερό πέπλο των αστεριών να της προσθέτει μια ποίο καλλιτεχνική πινελιά και για τους λάτρεις της αστροφωτογραφίας.

Εύχομαι να ταξιδέψατε μαζί μου και να επισκεφτείτε και εσείς αυτό τον προορισμό. Θα αφήσει και σε εσάς τις καλύτερες εμπειρίες και ιστορίες προς διήγηση.