Οι πιο διάσημοι «δράκοι» που σόκαραν την ελληνική κοινωνία με τα αποτρόπαια εγκλήματά τους
20 Ιουλίου 2023
Τα εγκλήματά τους σόκαραν το πανελλήνιο και έμειναν στην ιστορία. Για μήνες ολόκληρους η ελληνική κοινωνία «χόρευε» στο ρυθμό των αποκαλύψεων για τα ειδεχθή τους εγκλήματα. Προκάλεσαν πόνο σε αρκετές οικογένειες. Οδηγήθηκαν στη φυλακή και σήμερα έχουν αποφυλακιστεί. Κυριάκος Παπαχρόνης και Σπύρος Μπέσκος είναι δύο περιπτώσεις διάσημων «δράκων» που έχουν καταγραφεί στα αστυνομικά χρονικά. Το ίδιο και ο Αντώνης Δαγκλής ο οποίος σκόρπισε τον τρόμο στις πιάτσες των ιερόδουλων για μήνες και τελικά βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί της φυλακής
Η ελληνική αστυνομία από πολύ παλιά χρησιμοποιούσε το προσωνύμιο «δράκος» σε περιπτώσεις αποτρόπαιων εγκληματιών χωρίς αίσθηση ηθικής που τους άρεσε να βασανίζουν τα θύματα τους μέχρι θανάτου. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι «δράκοι» ήταν κατά συρροή βιαστές και δολοφόνοι ανυπεράσπιστων θυμάτων.
Στην χώρα μας υπήρξαν κάποιοι ,που το όνομα τους έμεινε στην ιστορία του εγκλήματος:
Ο «Δράκος» της Δράμας-Κυριάκος Παπαχρόνης
Ο Κυριάκος Παπαχρόνης είναι ίσως από τις μία από τις πιο γνωστές ιστορίες «δράκων» που συγκλόνισαν την Ελλάδα και έμεινε στην ιστορία ως ο «δράκος» της Δράμας. Έφεδρος αξιωματικός του στρατού υπηρετούσε στη 19η μοίρα των ΛΟΚ στη Δράμα όταν ξεκίνησε την πλούσια δράση του σε ηλικία 19 ετών.
Η εγκληματική του δράση περιελάμβανε βιασμούς και δολοφονίες γυναικών αλλά και βομβιστικές επιθέσεις. Οι επιθέσεις έγιναν σε διάφορες περιοχές της βορείου Ελλάδας. Δράμα, Καβάλα, Ξάνθη και Θεσσαλονίκη ήταν η περιοχές που ο Παπαχρόνης ξεδίπλωσε την αρρωστημένη εγκληματική του δράση.
Για μήνες ολόκληρους ολόκληρη η βόρεια Ελλάδα ζούσε με τον τρόμο των εγκλημάτων του Παπαχρόνη. Γυναίκες εντοπίζονταν δολοφονημένες έχοντας υποστεί σεξουαλική κακοποίηση. Ο Παπαχρόνης συνελήφθη στις 13 Δεκεμβρίου του 1982.
Εκτός από το πρώτο του θύμα, την ιερόδουλη Γραμμένη Θεοχαρίδου, που τη δολοφόνησε μέσα στο σπίτι της, τα υπόλοιπα θύματα του ήταν κοπέλες που τις ακολουθούσε κι όταν τις απομόνωνε τους επιτίθονταν με μαχαίρι. Στόχος του ήταν ο βιασμός αλλά και ο τραυματισμός ή η δολοφονία.
Ο ίδιος δικαιολόγησε τις πράξεις του ως συνέπεια ενός παιδικού τραύματος που είχε όταν ήταν 14 ετών. Κατά την επίσκεψη του σε έναν οίκο ανοχής και στην προσπάθεια του να κάνει σεξ, δεν τα κατάφερε και η ιερόδουλη προσέβαλε τον ανδρισμό του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μισήσει όλες τις γυναίκες.
Ο τρόπος με τον οποίο έσπασε έχει μείνει στην ιστορία. Στις ανακρίσεις ο Παπαχρόνης αποδείχθηκε σκληρό καρύδι . Αρνούνταν τα πάντα. Μέχρι και τη στιγμή που άκουσε τον ήχο από τα τακούνια μιας γραμματέως που κρατούσε τα πρακτικά. Εκείνη τη στιγμή έσπασε και ομολόγησε τα πάντα.
Στο δικαστήριο δήλωσε ότι εξαιτίας αυτού του μίσους, δεν θα σταματούσε να σκοτώνει αν δεν προλάβαιναν να τον συλλάβουν.
«Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα, τελείωνε».
«Κάθε φορά που χτυπούσα, ένιωθα σαν να παίρνω ένα καινούργιο πιστοποιητικό του ανδρισμού μου».
Ναρκισσιστική προσωπικότητα που έπασχε από αλγολαγνεία (σαδομαζοχιστική τάση όπου το άτομο διεγείρεται σεξουαλικά όταν προκαλεί πόνο στον εαυτό του ή στους άλλους).
Καταδικάστηκε δις εις θάνατον και σε κάθειρξη 23 ετών, η ποινή του όμως μετατράπηκε σε ισόβια. Το Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης τον καταδίκασε για τις βομβιστικές επιθέσεις, σε 15 χρόνια φυλάκιση και 20ετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Παρέμεινε στη φυλακή για 21 χρόνια και έξι μήνες . Αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2004 με περιοριστικούς όρους.
Ο επονομαζόμενος δολοφόνος των ιερόδουλων-Αντώνης Δαγκλής
Μία από τις ιστορίες που συγκλόνισαν επίσης το πανελλήνιο ήταν και αυτή του Αντώνη Δαγκλή, ή αλλιώς του «δολοφόνου των ιερόδουλων».
Ο δολοφόνος στραγγάλιζε τις κοπέλες και στη συνέχεια τεμάχιζε τα πτώματα για να μην εντοπιστεί. Για μήνες ολόκληρους είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος στις πιάτσες των ιερόδουλων. Με το λευκό του φορτηγάκι γυρνούσε στις πιάτσες του αγοραίου έρωτα.
Μία κοπέλα που είχε τύχει να ανέβει στο φορτηγάκι του Δαγκλή και αποπειράθηκε να τη στραγγαλίσει περιέγραψε την εμπειρία της στους αστυνομικούς.
.«Με πήρε από την Σόλωνος και με το φορτηγάκι με οδήγησε σε ένα ερημικό μέρος, κοντά στο Μοναστηράκι. Έσφιξε γύρω από το λαιμό μου ένα σκοινί και με ανάγκασε να του κάνω στοματικό έρωτα. Εκείνη την ώρα μου είπε πως «όλες οι πουτάνες πρέπει να πεθάνουν».
Του εξήγησα πως εγώ δεν ήμουν μία κοινή γυναίκα και πως ήμουν αναγκασμένη να κάνω αυτή τη δουλειά γιατί ήθελα να μαζέψω χρήματα για το εισιτήριο της επιστροφής στην πατρίδα μου. Τότε εκείνος μου είπε: ‘Καλά, φύγε. Αλλά να προσέχεις. Και με το ίδιο φορτηγάκι με γύρισε στη Σόλωνος».
. «Έβλεπα τη μητέρα μου στο πρόσωπο των ιερόδουλων. Κάθε φορά νόμιζα πως σκότωνα εκείνη», είχε πει στην ανάκριση. Ο ίδιος κακοποιούνταν συστηματικά από τον ίδιο του τον πατέρα. Λόγω των οικονομικών του προβλημάτων η μητέρα του ξεκίνησε να δουλεύει σε ένα κακόφημο μπαρ. Ο Δαγκλής έτυχε να δει τη μητέρα να συνευρίσκεται ερωτικά με έναν πελάτη. Ήταν και το περιστατικό που τον σημάδεψε για όλη του τη ζωή.
Η απολογία του σόκαρε το πανελλήνιο. «Το ‘χω μετανιώσει και ζητώ επιείκεια.
Πήγαινα κανονικά μαζί τους για μια σεξουαλική επαφή και γινόταν το αντίθετο. Ίσως αυτό που είχα δει, τη μητέρα μου με κάποιον…
Δεν θυμάμαι πώς έφτανα μέχρι εκεί. Εκείνες τις στιγμές ήμουν εκτός εαυτού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι ένιωθα. Τα πτώματα τα τεμάχισα μάλλον από μίσος. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν. Συνεχίζω να τις μισώ. Δεν ξέρω γιατί. Άκουγα φωνές, πάντα είχα αυτή την επιθετικότητα. Είναι θολό το μυαλό μου. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς νιώθω που με βαρύνουν αυτές οι κατηγορίες», είχε πει μεταξύ άλλων. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Λίγους μήνες μετά στις 2 Αυγούστου βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του.
Ο «δράκος» της παραλίας- Σπύρος Μπέσκος
Κυκλοφορούσε νύχτα κυρίως τα Σαββατοκύριακα – με το αυτοκίνητο του, ένα μπλε autobianchi, και με διάφορους τρόπους παράσερνε τα θύματα του μέσα στο αυτοκίνητο. Είτε με τη θέληση τους, όπως έγινε σε δύο περιπτώσεις ιερόδουλων, είτε χτυπώντας και ακινητοποιώντας το θύμα.
Στη συνέχεια με τη χρήση σχοινιού ή της ζώνης του παντελονιού του τους έσφιγγε το λαιμό. Σε πολλές περιπτώσεις τους φίμωνε το στόμα χρησιμοποιώντας ότι έβρισκε μπροστά του: λευκοπλάστ, κουκουνάρι, το σουτιέν του θύματος, το φουλάρι του θύματος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες προχωρούσε στο βιασμό του ανυπεράσπιστου θύματος που 2 φορές κατέληξε και στο θάνατό του, από πνιγμό ή ασφυξία.
Πρόκειται για την περίπτωση του ανθρώπου που λέμε «υπεράνω πάσης υποψίας». Πτυχιούχος φυσιοθεραπευτής, με πετυχημένη επαγγελματική καριέρα και δικό του ιδιωτικό ιατρείο. Ήταν παντρεμένος με μία συνάδελφό του με την οποία είχαν αποκτήσει ένα κοριτσάκι.
Κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ακριβώς ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά. Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν δήλωσαν ότι δεν κατάφεραν να διαγνώσουν καμία ψυχική νόσο. Ένας μάλιστα από τους ψυχιάτρους ανέφερε ότι, εφόσον δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτές του τις εκρήξεις, ίσως πρόκειται για περίπτωση διχασμένης προσωπικότητας που όμως, αυτή η δεύτερη προσωπικότητα δεν έχει εμφανιστεί από τη σύλληψή του και μετά.
Κατά την απολογία του δήλωσε:
«Θα ήθελα να είχα πεθάνει πριν συμβούν αυτά τα γεγονότα. Δεν ήρθα με διάθεση να υπερασπιστώ αυτό το κτήνος που έκανε αυτές τις απάνθρωπες και αφάνταστες πράξεις, που εγώ καταδικάζω… Νιώθω βαθιά ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από τα θύματα και τους δικούς τους.»
Καταδικάστηκε δις εις θάνατον, αν και η θανατική ποινή είχε καταργηθεί.
Στο Εφετείο η ποινή του μετατράπηκε σε δις ισόβια κάθειρξη για τις ανθρωποκτονίες και επιπλέον 340 χρόνια φυλάκισης για τα υπόλοιπα εγκλήματα του! Αυτό βέβαια μεταφράζεται σε κάθειρξη 25 ετών.
Αποφυλακίστηκε το 2008, έχοντας εκτίσει τα 25 χρόνια φυλάκισης. Από το 1999 όμως του είχε χορηγηθεί «άδεια ημιελεύθερης διαβίωσης», οπότε και είχε ανοίξει ένα φυσιοθεραπευτήριο στην Ηλιούπολη. Εξακολουθεί και εργάζεται ως φυσιοθεραπευτής με μεγάλη επιτυχία μιας και θεωρείται ένας από τους καλύτερους φυσιοθεραπευτές «με τα μαγικά του χέρια». Έχει ξαναπαντρευτεί, μιας και η πρώτη σύζυγός του ζήτησε διαζύγιο μετά την καταδίκη του.
Ένα από τα θύματα του έμεινε έγκυος από το βιασμό της. Είναι άγνωστο εάν κράτησε το παιδί ή όχι.
Ο «Δράκος» των ασανσέρ-Χρήστος Γκίλης
Από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 5 το πρωί, παραμόνευε σε πολυκατοικίες. Όταν το ανυποψίαστο θύμα έμπαινε στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου βρισκόταν το διαμέρισμά της, την ακολουθούσε. Έμπαινε μαζί της στο ασανσέρ, τη χτυπούσε βίαια, της έκλεβε τη τσάντα και ότι κοσμήματα φορούσε και με την απειλή μαχαιριού επιχειρούσε να τη βιάσει.
Ως δικαιολογία για τη δράση του αναφέρθηκε σε ψυχολογικά τραύματα που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο. Τραύματα που πιθανόν να οφείλονταν στα παιδικά του χρόνια που πέρασε σε ορφανοτροφείο. Αργότερα, με αφορμή κάποιες κλοπές κατέληξε στο αναμορφωτήριο. Από όταν ενηλικιώθηκε και μετά, μπαινόβγαινε στις φυλακές.
Καταδικάστηκε για 28 βιασμούς γυναικών και για ληστείες που είχε διαπράξει.
Ο ίδιος παραδέχτηκε τις κλοπές, αλλά μέχρι και σήμερα δηλώνει αθώος για τους βιασμούς.
Η ποινή του 179 χρόνια, κατά συγχώνευση, η ποινή μετατράπηκε σε 50 χρόνια. Το 2008 αφέθηκε ελεύθερος, αλλά γρήγορα συνελήφθη και πάλι για κλοπές.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 2021 ο Χρήστος Γκίλης καταδικάστηκε επιπρόσθετα για το φόνο του Νικήτα Κορωνιού που είχε γίνει στις 13 Μαΐου 1996. Ο Γκίλης καταδικάστηκε με βάση νεότερες αναλύσεις σε ένα αποτύπωμα παλάμης που είχε εντοπιστεί στο αυτοκίνητο του θύματος. Με τα σύγχρονα μέσα τεχνολογίας η ΔΕΕ (Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών) ταυτοποίησε με βεβαιότητα τον Γκίλη. Η ποινή είναι ισόβια κάθειρξη.
Ο ταξιτζή serial killer -Δημήτρης Βακρινός
Το 1995-97, η Ελλάδα συνταράχθηκε συθέμελα από τα εγκλήματα του serial killer ταξιτζή, Δημήτρη Βακρινού. Είχε διαπράξει πέντε εν ψυχρώ δολοφονίες και έξι σοβαρούς τραυματισμούς.
«Την ώρα που σκότωνα θαμπώνανε τα μάτια μου. Άμα κάνεις την αρχή μετά είναι δύσκολο να κάνεις πίσω. Γλυκαίνεσαι».
Στις 21 Δεκεμβρίου του 1995, σκότωσε εν ψυχρώ τους Κώστα και Αντώνη Σπυρόπουλο, καθώς ένιωσε πως αδικήθηκε οικονομικά.
Συνελήφθη τον Μαΐου του 1997, οδηγήθηκε στην ασφάλεια και προφυλακίστηκε. Στην κατάθεση του ομολόγησε τις δολοφονίες που ήδη ήταν γνωστές, των αδερφών και του Αγιαννίδη, ωστόσο αποκάλυψε και άλλες τρεις:
Το πρώτο του θύμα ήταν ο συγκάτοικος του, Παναγιώτης Δαγλιάς, που του είχε… κλέψει – όπως υποστήριζε- ένα κυνηγετικό όπλο.
Το δεύτερο θύμα του ήταν η Αναστασία Σιμιτζή, που τον είχε προσβάλει αποκαλώντας τον «κοντό», ενώ είχε σκοτώσει και έναν συνάδελφο του, οδηγό ταξί, τον Θεόδωρο Ανδρεάδη, που τον σκότωσε γιατί δεν τον είχε αφήσει να πάρει κάποιο πελάτη στο ταξί του και στη συνέχεια του έκαψε και το ταξί. Ίσως για τα μάτια του κόσμου, πήγε κανονικά στην κηδεία του.
Τον Μάιο του 1996 ο Βακρινός σκότωσε τον Σεραφείμ Αγιαννίδη, γιατί, όπως είχε πει στην αστυνομία του είχε χαλάσει ένα προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος και για αυτό έπρεπε να πεθάνει. Δεν δίστασε μάλιστα, όταν έφτασαν οι αστυνομικοί που είχαν ειδοποιηθεί από τη μητέρα του θύματος, να πυροβολήσει και αυτούς, αλλά και τον πατέρα του Αγιαννίδη.
Ο Βακρινός βρέθηκε νεκρός στο κελί του, έχοντας κρεμαστεί με τα κορδόνια των παπουτσιών του, προτού προλάβει να δικαστεί. Οι αστυνομικοί και οι ψυχολόγοι τον χαρακτήρισαν μανιακό δολοφόνο. Είπαν πως είχε συμπλέγματα από την κακοποιητική συμπεριφορά του πατέρα του ενώ επειδή ήταν κοντός, μέσα από τους φόνους «ψήλωνε».
Η πρώτη έκρηξή του ήταν όταν είχε κάψει το εξοχικό του πρώτου πεθερού του, αλλά μετά εξελίχθηκε σε serial killer.
Ο ρατσιστής δολοφόνος–Παντελής Καζάκος
Στόχος του Παντελή Καζάκου ήταν οι αλλοδαποί. Ακόμη και μετά την σύλληψη του εμφανίστηκε αμετανόητος, λέγοντας, πως έφευγε από το σπίτι του με το όπλο αποφασισμένος να σκοτώσει όποιον αλλοδαπό βρισκόταν στο δρόμο του. «Το κακό με αυτούς έχει παραγίνει», έλεγε, ενώ μάρτυρες υποστηρίζουν πως την ώρα που σκότωνε φώναζε στα θύματα του: «Είμαι ορθόδοξος εγώ, ρε».
Ήταν τον Οκτώβριο του 1999, όταν ο 23χρονος Παντελής Καζάκος, υπάλληλος της ΕΡΤ, βγήκε βόλτα θανάτου στο κέντρο της Αθήνας.
Στις 19 Οκτωβρίου, από τις σφαίρες του νεαρού δολοφόνου έπεσε νεκρός ένας Κούρδος, ενώ άλλοι δύο τραυματίστηκαν.
Δύο ημέρες αργότερα, στις 21 Οκτωβρίου, πυροβόλησε τον Μάρκους Κόφι από την Γκάνα και τον Νταντόν Μοχάμεντ από το Μπαγκλαντές
και στις 22 του ίδιου μήνα, τραυμάτισε βαριά τον Αμντούλ Τίμοθι και τον Αχμέντ Νεσάρ από το Πακιστάν και σκότωσε τον Ουντεσιανί Τζορτζ.
Το δικαστήριο καταδίκασε τον Παντελή Καζάκο σε δυο φορές ισόβια και κάθειρξη 25 ετών.
Ο δολοφόνος της Θάσου-Θεόφιλος Σεχίδης
Ήταν Αύγουστος του 1996 όταν αποκαλύφθηκε ότι μια ολόκληρη οικογένεια έχει δολοφονηθεί στην Θάσο. Δράστης, ο 24χρονος φοιτητής της Νομικής από την Καβάλα, Θεόφιλος Σεχίδης, ο οποίος σκότωσε τον 55χρονο πατέρα του Δημήτρη, την 50χρονη μητέρα του Ελένη, την 32χρονη αδελφή του Ερμιόνη, την 75χρονη γιαγιά του Ερμιόνη και τον 57χρονο θείο του Βασίλη.
Στη συνέχεια τεμάχισε τα πτώματα, με εξαίρεση αυτό του θείου του, και τα μετέφερε στην χωματερή της Καβάλας, όπου και τα πέταξε. Μάλιστα, σε κάποια από τα θύματα του αφαίρεσε τον εγκέφαλο και τον τοποθέτησε στο ψυγείο για να το μελετήσει, όπως ο ίδιος είπε.
Ο Σεχίδης ισχυρίστηκε πως τα θύματα του ήταν άρρωστα και ήθελε να τα λυτρώσει, ενώ επέμεινε πως ήθελαν να τον «βγάλουν από τη μέση», καθώς «υπήρχε συνωμοσία σε βάρος του». «Βρισκόμουν εν αμύνη. Μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο επειδή ήξερα ότι ήμουν άλλης μάνας παιδί και δεν μ’ έλεγαν την αλήθεια. Τους ξέκανα, για να μην με ξεκάνουν», είπε στους αστυνομικούς, ενώπιον των οποίων εμφανίστηκε αμετανόητος.
Το δικαστήριο καταδίκασε τον Θεόφιλο Σεχίδη σε πέντε φορές ισόβια, ενώ τα μέλη από τα πτώματα των συγγενών του δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.
Ο Έλληνας «Zodiac»serial killer
«Zodiac» είχαν βαφτίσει τα ΜΜΕ στην Αμερική τον serial killer που για μια δεκαετία, από το 1965 έως το 1975, δολοφονούσε ζευγάρια στις ΗΠΑ και δεν πιάστηκε ποτέ. Στην Ελλάδα, που αντιγράφει πάντοτε μόνο τα «κακά» των Αμερικάνων, οφείλαμε να δημιουργήσουμε τον εγχώριο Zodiac
Δολοφονούσε με καραμπίνα τα ζευγάρια που σταματούσαν απόμερα τα αυτοκίνητα τους. Το κίνητρο της ληστείας δεν υπήρχε, μιας και τα θύματα διατηρούσαν τα τιμαλφή τους.
Ασελγούσε στο πτώμα της νεκρής κοπέλας, ενώ μετά το πρώτο του έγκλημα, έκαιγε τα θύματά του μέσα στο αυτοκίνητό τους.
Ο ιατροδικαστής Κωνσταντίνος Χουρδάκης, που νεκροτόμησε πολλά από τα θύματά του, δήλωσε:
«Αυτός είναι διακριτικός στη μοναξιά του και στις επιδρομές του. Σκοτώνει για το πάθος του, τακτοποιεί τα πάντα, εξαφανίζει στοιχεία και αθόρυβα εξαφανίζεται και ο ίδιος. Θα έλεγα ότι μέσα στο διαταραγμένο μυαλό του έχει μήνες ολόκληρους αγρανάπαυσης, ώσπου ξαναπαίρνει το όπλο του και βγαίνει παγανιά, ντυμένος θάνατος».
Μετά την 8η δολοφονία του το 1990, η δράση του διακόπηκε, παραμένοντας το μεγαλύτερο άλυτο μυστήριο της Ελληνικής Αστυνομίας.
Οι πιθανές ερμηνείες που έδωσαν εκείνη την εποχή οι Αρχές, ήταν:
1ο σενάριο: Επρόκειτο για άτομο που την διετία της δράσης του υπηρετούσε τη θητεία του στην Αλεξανδρούπολη.
2ο σενάριο: Έφυγε από τη χώρα μετά το τελευταίο έγκλημα.
3ο σενάριο: έφυγε από τη ζωή.
