Η στιγμή της απελευθέρωσης των δύο αμερικανίδων από την Χαμάς
21 Οκτωβρίου 2023
Η στιγμή της απελευθέρωσης των δύο αμερικανίδων από την Χαμάς, οι Τζούντιθ και Νάταλι Ραανάν 59 και 17 ετών ταξίδεψαν στο κιμπούτζ Ναχάλ Οζ για να γιορτάσουν τα γενέθλια της 85 γιαγιάς Ταμάρ Λέβιταν. Έπεσαν θύματα απαγωγής και έζησαν να πουν την ιστορία
Η Χαμάς απελευθέρωσε δύο ομήρους: τις Τζούντιθ (Γιεχουντίτ) Τάι Ραανάν και την Νάταλι Σοσάνα Ραανάν, μητέρα και κόρη 59 και 17 ετών αντίστοιχα μετά από ομηρία 13 ημερών.
Σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν, ακόμα 10 αμερικανοί πολίτες αγνοούνται χωρίς γνώση αν είναι όμηροι ή αν έχουν πεθάνει στους βομβαρδισμούς.
Την ώρα που ακόμα περίπου 200 όμηροι βρίσκονται στα χέρια της Χαμάς και των άλλων οργανώσεων, η ιστορία των δύο γυναικών που απελευθερώθηκαν κάνει τον γύρο του κόσμου.
Η οικογένεια Ραανάν μένει στο προάστιο του Σικάγο, Έβανστον. Επισκέπτονταν την γιαγιά της οικογένειας Ταμάρ Λέβιτα στο κιμπούτζ Ναχάλ Οζ. Ουσιαστικά το Ναχάλ Οζ είναι μια μικρή αγροτική κοινότητα ως επί το πλείστον παλαιών κατοίκων.
Η μικρή κόρη έχοντας μόλις τελειώσει το λύκειο θα έπαιρνε έναν χρόνο πριν αποφασίσει το μέλλον της. Στους Ισραηλινούς του εξωτερικού μια επίσκεψη στα πατρογονικά εδάφη είναι κάτι το ιδιαίτερα σύνηθες.
Η μητέρα και η κόρη έμεναν σε έναν ξενώνα στο νότιο Ισραήλ όταν ξεκίνησε η επιχείρηση Πλημμύρα του Αλ Ακσά. Η Χαμάς επιτέθηκε σε όλους τους οικισμούς κοντά στα σύνορα με την Λωρίζα της Γάζας.
Μέσα στα μέρη τα οποία στόχευσαν μαχητές ήταν και ένα Κιμπούτζ το Ναχάλ Οζ, σε απόσταση 800 μέτρων από τα σύνορα με την Γάζα. Οι δύο γυναίκες επικοινώνησαν με μέλη της οικογένειάς τους όταν άρχισαν οι οδομαχίες μεταξύ της Χαμάς και των Ισραηλινών στρατιωτών που βρίσκονται κοντά σε κάθε οικισμό. Για ώρες παρέμειναν κρυμμένες σε ένα κρυσφύγετο, αλλά κάποια στιγμή τα μηνύματα σταμάτησαν.
Επιτέλους ελεύθερες
Αυτή είναι η πρώτη φορά μετά από 13 ημέρες που είχαν επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Μια τεράστια ανάσα για συγγενείς τους στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Νωρίτερα όμως είχαν μάθει από την κυβέρνηση του Ισραήλ πως οι απαχθείσες ήταν ζωντανές.
Το Ισραήλ έχει ξεκαθαρίσει πως δεν θα άρει τον αποκλεισμό στα βασικά αγαθά ή τους βομβαρδισμούς αν δεν απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι.
Τυπικά σε ομηρία είναι και τα δύο εκατομμύρια πολιτών της Γάζας.
Από τις απαγωγές και έπειτα το Ισραήλ βομβαρδίζει ανηλεώς την Γάζα προκαλώντας μια πρωτοφανή ανθρωπιστική καταστροφή στον παλαιστινιακό θύλακα.
Η Χαμάς δήλωσε πως αποδέχεται το Κατάρ και την Αίγυπτο ως μεσολαβητές, οπότε με την σειρά τους αυτοί θα επικοινωνούν με τις χώρες καταγωγής των ομήρων.
Το Κατάρ από την μεριά του δήλωσε πως θα συνεχίσει τον διάλογο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, με την ελπίδα να απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι κάθε εθνικότητας.
Δηλώσεις της οικογένειας
Ο πατέρας της 18χρονης, Ούρι Ράαναν, περιέγραψε την κατάσταση του ως τη «χειρότερη κατάσταση» που μπορεί να βιώσει κανείς προσθέτοντας ότι «δεν μπορούσα να κοιμηθώ εδώ και δυο εβδομάδες καθώς το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο Ισραήλ», μόλις εχθές το βράδυ κατάφερα να κοιμηθώ όταν έμαθα τα ευχάριστα νεα.
«Είναι καλά, είναι πολύ καλά» δήλωσε από το Σικάγο, ο οποίος είπε ότι δεν συζήτησαν τις συνθήκες ομηρίας
«Δεν μου είπε κάτι. Αλλά μου είπε ότι της συμπεριφέρθηκαν καλά και ότι είναι πολύ καλά. Περιμένω να την αγκαλιάσω και να την φιλήσω και αυτή θα είναι η καλύτερη ημέρα της ζωής μου» πρόσθεσε ο 71χρονος πατέρας της Νάταλι.
Όπως εξήγησε έμαθε για το ενδεχόμενο απελευθέρωσής των δύο γυναικών από την ισραηλινή τηλεόραση και στη συνέχεια δέχθηκε τηλεφώνημα από εκπρόσωπο των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο ετεροθαλής αδερφός της Νάταλι, Μπεν, δήλωσε στο BBC πως το συναίσθημα που βίωσε είναι χαρά και ευγνωμοσύνη και ευχαρίστησε την εβραϊκή κοινότητα σε όλο τον κόσμο για τις σκέψεις και τις προσευχές τους.
Δήλωσε πως η απελευθέρωση ήταν έκληξη και για αυτόν, αλλά πίστευε πως η αδερφή του θα τα καταφέρει γιατί είχε αντίληψη του δρόμου και δύσκολων καταστάσεων.
Με την σειρά του ο θείος Άβι Ζαμίρ ανέφερε πως «Είναι μια στιγμή χαράς για όλους τους Αμερικάνους» μάλιστα όταν πήρε τον γιό του, μαθητή Λυκείου να του πει τα νέα όλοι οι συμμαθητές του ούρλιαξαν από χαρά. Χαρακτηριστικά είπε «Δεν μπορώ καν να σας περιγράψω τις φωνές χαράς που άκουσα από το τηλέφωνο».
