Βίκυ Μοσχολιού: Ο κόσμος που την λάτρεψε, αρνείται να την ξεχάσει
16 Αυγούστου 2023
Βίκυ Μοσχολιού, η τεράστια τραγουδίστρια με την χαρακτηριστική φωνή που έκανε τον κόσμο που την λάτρεψε, να αρνείται να την ξεχάσει !
Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια, μπορεί να έφυγε να πήγε μακριά, μπορεί και σύννεφα να σκεπάσαν την καρδιά, όμως δεν έσβησαν από τα χείλη μας τα δικά της τραγούδια, που μας έκανε να τα αγαπήσουμε με αυτή την τεράστια δωρική φωνή της, τη φωνή ογκόλιθο.. όπως έλεγε ο Μίκη Θεοδωράκης για τη Βίκυ Μοσχολιού.
Γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1943 στο Μεταξουργείο και έζησε φτωχικά τα παιδικά της χρόνια στο Αιγάλεω. Για να βοηθήσει την οικογένεια της, στα 13 της, πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο σαν κορδελιάστρα. Πάντα, όμως, είτε ανάμεσα στις κλωστές και τα καρούλια, είτε στις ανθισμένες μυγδαλιές της Αγίας Βαρβάρας, η Βίκυ έχει ένα τραγούδι στο στόμα.
Οι αυστηρών αρχών γονείς της, όμως, δεν της επιτρέπουν να δουλέψει νύχτα. Εκείνη επιμένει για την μεγάλη της αγάπη και κάνει τα πρώτα της βήματα, όταν τυχαία συνάντησε τον Ζαμπέτα σε ένα λεωφορείο της γραμμής, κάτι που της καθόρισε την μετέπειτα πορεία της.
Το 1962 κάνει την πρεμιέρα της στο πάλκο, πλάι στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Δούκισσα, στην Τριάνα του Χειλά.
Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς δουλεύει στην καλοκαιρινή «Τριάνα», όπου γνωρίζει τον τραγουδιστή και συνθέτη Σταύρο Τζουανάκο, ο οποίος της δίνει το πρώτο της τραγούδι. Με μια απλή σύμβαση που υπογράφει στην Columbia, ηχογραφεί ένα ωραίο χασάπικο σε μουσική και στίχους δικούς του, με τίτλο «Να ’ξερες πόσο πόνεσα».
Ο Μπιθικώτσης θα πει στον Ξαρχάκο πως αυτή η νεαρή θα γίνει μια μεγάλη τραγουδίστρια. Δεν περνά πολύς καιρός, 1964. Ο Σταύρος Ξαρχάκος βρίσκει στην άγνωστη τότε Βίκυ τη φωνή που έψαχνε για να ντύσει την ταινία Λόλα, με το Νίκο Κούρκουλο και την Τζένη Καρέζη.
Τελευταία σκηνή, σε ένα παράθυρο τραγουδά «Χάθηκε το φεγγάρι» και ήταν η στιγμή που έλαμψε το δικό της αστέρι.
Είναι η αρχή μιας λαμπρής καριέρας, καθώς ακολουθούν αμέτρητες συνεργασίες, σχεδόν με όλους τους κορυφαίους συνθέτες και στιχουργούς: τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Απόστολο Καλδάρα, τον Δήμο Μούτση, τον Άκη Πάνου, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μάρκο Βαμβακάρη.
Τα τρένα που φύγαν, Τα δειλινά, Οι μετανάστες, Τα αρχοντορεμπέτικα είναι μερικές μόνο επιτυχίες από το πλούσιο ρεπερτόριό της, που ξεκινά από το ρεμπέτικο και το λαϊκό για να καταλήξει στο ελαφρολαϊκό και το έντεχνο, γιατί η σπουδαία, ιδιαίτερη δωρική φωνή της με τη χαρακτηριστική βραχνάδα και τις απεριόριστες δυνατότητες δεν χώρεσε ποτέ ταμπέλες.
Αυτό ήταν, η Βίκυ Μοσχολιού θα ηχογραφούσε τη μια επιτυχία μετά την άλλη. Το ιδιαίτερο μέταλλό της, η χαρακτηριστική της βραχνάδα, οι απίστευτες φωνητικές της ικανότητες και η επιβλητική της παρουσία, την καθιέρωσαν στο ελληνικό πεντάγραμμο.
Το1968 με δικά της έξοδα πραγματοποιεί την πρώτη μεγάλη συναυλία Έλληνα καλλιτέχνη στην Κύπρο.
Το 1972 είναι η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εγκαταλείπει τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα και τα υψηλά νυχτοκάματα για να κατέβει στην πλάκα, αρχικά στο Ζουμ και μετά στο Ζυγό, δημιουργώντας ένα εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης, με άλλο ήθος και ύφος. Έξι συνεχείς σεζόν η Μοσχολιού τραγουδά στις μπουάτ Μούτση, Μαρκόπουλο, Θεοδωράκη και Σπανό και παράλληλα δισκογραφεί μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια της, όπως το Έτσι είναι η ζωή, Μια βραδιά στη Λάρισα, Μεσόγειος, Η Ρόζα η ναζιάρα, Άνθρωποι Μονάχοι.
Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Βίκυ Μοσχολιού εμφανίστηκε στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης το Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και το θέατρο Ολυμπιά του Παρισιού. Γιατί με τη σεμνότητα και την απλότητα που την διακατείχε ελάχιστες φορές μιλούσε για τους θριάμβους της.
Απόσπασμα από την εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου “ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ” με καλεσμένη τη Βίκυ Μοσχολιού.
Την ίδια διακριτικότητα επέδειξε και στην προσωπική της ζωή, κρατώντας την πάντα μακριά από το φως της δημοσιότητας κι ας οργίαζε ο κοσμικός τύπος της εποχής για το φλογερό της ειδύλλιο με τον μετέπειτα σύζυγό της, για 18 ολόκληρα χρόνια, τον θρύλο των γηπέδων, Μίμη Δομάζο, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες.
Τραγούδησε τη χαρά, τραγούδησε και το θάνατο. Ακόμα και όταν έχασε το νεογέννητο γιο της, το τρίτο της παιδί, αμέσως μετά τη γέννα. Τρεις μόλις μέρες μετά ανέβηκε στη σκηνή για να καταχειροκροτηθεί από τους 6,000 θεατές.
Τον Ιούλιο του 2003, γίνεται η διάγνωση που λέει καρκίνος στο πάγκρεας. Ακολουθεί ένα μεγάλο χειρουργείο, ξυπνά και τραγουδά δίνοντας κουράγιο και στους υπόλοιπους ασθενείς.
Το Μάιο του 2004, ο καρκίνος κάνει μετάσταση. Όσο βρίσκεται στο νοσοκομείο η Αλεξίου διοργανώνει προς τιμήν της μια συναυλία με 10 κορυφαίες τραγουδίστριες. Θα τραγουδούσε και η ίδια, μα δεν της το επέτρεψε η βεβαρημένη της κατάσταση
Η Βίκυ Μοσχολίου έκλεισε τα μάτια σε ηλικία 62 ετών ένα αυγουστιάτικο πρωινό. Το ρολόι πλάι της έδειχνε 11:01 ήταν 16 Αυγούστου του 2005.
