Δίκη Πισπιρίγκου: «Σκέφτηκα πως η μητέρα έκανε κακό στο παιδί» – Η κατάθεση – «Καταπέλτης» του διευθυντή της ΜΕΘ Ανδρέα Ηλιάδη

Δικαστές, ένορκοί και ακροατήριο παρακολουθούν με «κομμένη» την ανάσα την κατάθεση του προϊσταμένου της ΜΕΘ Παίδων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών, Ανδρέα Ηλιάδη, στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου για τον θάνατο της Τζωρτζίνας.

Αναλυτικό ιστορικό των ιατρικών πράξεων που έγιναν στο παιδί και της επικοινωνίας που είχε ο ίδιος με τους γονείς έδωσε ο εντατικολόγος. Μάλιστα ο ίδιος αναφέρθηκε στη σχέση του με τη μητέρα αλλά και στο πως «μπήκε στο μυαλό του η υποψία ότι εκείνη προκαλεί κακό στα παιδιά».

Ο Μάνος Δασκαλάκης σήμερα στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου

Στη σημερινή δίκη παραβρίσκονται ο Μάνος Δασκαλάκης, ο οποίος απουσίαζε λόγω εργασίας στις τελευταίες συνεδριάσεις ενώ ήλθαν και η μητέρα με την αδελφή της κατηγορούμενης. Ωστόσο η πρόεδρος τους ζήτησε να αποχωρήσουν από την αίθουσα την ώρα που κατέθετε ο κ. Ηλιάδης.
Ο κ. Ηλιάδης, επικεφαλής της εντατικής του παιδιατρικού τμήματος του νοσοκομείου στο Ρίο, άρχισε να καταθέτει για τα ιατρικά δεδομένα, στην δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου για το θάνατο της μικρής Τζωρτζίνας.

« Στις 11/4 όταν εισήχθη η Τζωρτζίνα δεν είχα υπηρεσία. Δέχθηκα ένα τηλέφωνο από τον γιατρό εφημερίας, μου είπε ακριβώς ότι υπάρχει κλήση από το Καραμανδάνειο για ένα πολύ σοβαρό περιστατικό, καρδιακής ανακοπής. Του είπα ότι θα πάω στο νοσοκομείο. Όταν έφτασα η διακομιδή δεν είχε γίνει ακόμα. Οι συνάδελφοι ετοίμαζαν το κρεβάτι του παιδιού. Η Τζωρτζινα έφτασε διασωληνωμένη με τον κύριο Χασαπόπουλο να τη συνοδεύει. Είχε μεγάλη ένταση. Τοποθετήθηκε στην Εντατική το παιδί αφού ο κύριος Χασαπόπουλος μας ενημέρωσε τι έπαθε το παιδί. Βάλαμε αμέσως αναπνευστήρα, την σταθεροποιήσαμε, ελέγξαμε τα ζωτικά και τη συνδέσαμε με το μόνιτορ. Αντιληφθήκαμε ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό περιστατικό.

Μας ενημέρωσαν ότι ήταν κάτι αιφνίδιο και ότι το παιδάκι νοσηλευόταν χωρίς τίποτα να προμηνύει κάτι τέτοιο.

Στις πρώτες ώρες αντιμετώπισης του περιστατικού διαπιστώσαμε ένα απολύτως φυσιολογικό καρδιογράφημα. Αυτό μας έκανε να είμαστε πιο ήρεμοι γιατί τα παιδιά με ανακοπή εμφανίζουν μια «έκρηξη» συμπτωμάτων που πρέπει εμείς να αντιμετωπίσουμε.

Όσο περνούσαν τα λεπτά και οι ώρες είχαμε μια αρκετά σταθερή εικόνα του παιδιού. Επειδή το παιδί εμφάνιζε αυτή τη σταθερή εικόνα αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο της θεραπευτικής υποθερμίας, μια πολύπλοκη διαδικασία η οποία πολλές φορές εμφανίζει αρρυθμίες. Αυτή η θεραπευτική μέθοδος συμβάλει στο να διασωθεί ο εγκέφαλος και να μην εμφανίσει οίδημα.

Θέλω να τονίσω ότι οι καρδιακές ανακοπές εντός νοσοκομείου έχουν πάρα πολύ καλύτερη πρόγνωση και αυτό μας έδινε μια ελπίδα. Όταν μια ανακοπή γίνεται εντός νοσοκομείου αυτό μας βοηθά να γνωρίζουμε τους χρόνους που ο εγκέφαλος έμεινε χωρίς οξυγόνο.

Οι παιδιατρικοί ασθενείς δεν είναι μικρογραφία των ενηλίκων. Γνωρίζουμε ότι μια καρδιά ενός παιδιού δεν μπορεί να εμφανίσει έμφραγμα για παράδειγμα.

Η καρδιακή ανακοπή στα παιδιά κατά 80% οφείλεται σε αναπνευστικά αίτια. Προκαλείται λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας. Οτιδήποτε έχει να κάνει με τη διαταραχή οξυγόνωσης του οργανισμού.

Μόλις ήρθε η Τζωρτζίνα έκανα υπέρηχο και διαπίστωσα ότι αυτή η καρδιά κατάφερνε να επιτελέσει τη λειτουργία που ήθελε.

Δεν έχω δει έμφραγμα στην καριέρα μου κι έχω περάσει από όλες τις εντατικές της Ελλάδος. Μόνο η νόσος καβασάκι μπορεί να προκαλέσει έμφραγμα στα παιδιά. Χωρις να είμαστε 100% σίγουροι είχαμε κάνει τον αποκλεισμό όσο το δυνατών περισσότερων αιτιών και καταλήξαμε σε αυτή την αντιμετώπιση της θεραπευτικής υποθερμίας.

Επισταμένα ρώτησα τους γονείς για το πως έγινε η ανακοπή. Και πόση ώρα πέρασε. Ρώτησα τη μητέρα. Αν ο χρόνος υπερβεί τα 10 λεπτά από την ώρα που ξεκίνησε η ΚΑΡΠΑ, τότε ξεκινούν οι σοβαρότατες εγκεφαλικές βλάβες.

Ήταν μια δραματική νύχτα. Έφυγα στις 5 το πρωί. Είχαμε πέσει όλοι πάνω από την Τζωρτζινα. Δυστυχώς δεν είχαμε διούρηση. Συνήθως όταν έχουμε μια καρδιακή ανακοπή δεν είναι σίγουρο ότι οι νεφροί θα λειτουργούν μετά φυσιολογικά. Ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε αιμοκάθαρση.

Καταφέραμε να αποκτήσουμε διούρηση μετά από κάποιες ώρες, ευτυχώς, ευτυχώς η Τζωρτζινα μας έκανε αυτή τη χάρη και έτσι αποφύγαμε την αιμοκάθαρση.

Ενημέρωσα αμέσως τους γονείς, ήταν δυο θλιμμένοι γονείς… Τους είπα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν γιατί το παιδί είναι σε καλά χέρια.

Όταν για 50 λεπτά κάποιος πιέζει τον θώρακα, και μόνο αυτό είναι αρκετό για να ανέβει η τροπονίνη. Σίγουρα ήταν κάτι που μας προβλημάτισε αλλά εκείνη τη στιγμή γνωρίζαμε ότι υπήρξε εντατική καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση. Εξάλλου το πιο σημαντικό είναι πως διαμορφώνεται η τιμή της τροπονινης στην πορεία του χρόνου. Τελικά η τροπονινη έπεσε σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα.

Αν υπήρχε σοβαρό καρδιακό πρόβλημα θα περιμέναμε 2 εβδομάδες για να πέσει.

Κατάλαβα ότι αυτή η καρδιά είχε υποστεί δυσπραξία σε περιβάλλον έλλειψης οξυγόνου.

Είχα υποχρέωση να αναζητήσω λεπτομέρεια για το ιστορικό του παιδιού. Ενημερώθηκα ότι υπήρχε ο αιφνίδιος θάνατος της Μαλένας που αποδόθηκε σε ηπατική ανεπάρκεια.

Κάλεσα την κ. Μπάκα, γνωστή παιδοογκολόγο στο Παίδων. Μίλησα μαζί της 2 φορές και μου είπε πως δεν είχε πειστεί ότι η Μαλένα πέθανε από ηπατική ανεπάρκεια. Ρώτησα περισσότερες πληροφορίες και σαν γιατρός μου ήταν αδιανόητο να το πιστέψω. Επειδή γνωρίζω τι σημαίνει ηπατική ανεπάρκεια, τα παιδιά δεν πεθαίνουν αιφνιδίως από ηπατική ανεπάρκεια.

Υπήρχε και η πληροφορία για το δεύτερο παιδί, για τον δεύτερο θάνατο. Η μητέρα μου το είπε και αρχικά το μυαλό μου πήγε στο σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου, την ώρα που κοιμόταν.

Είχαμε δυο θανάτους που έπρεπε να διαχειριστούμε. Πήρα αμέσως τον κύριο Παπαγιάννη που είναι ο καλύτερος γιατρός που έχουμε στην Ελλάδα, ειδικευμένος στις αρρυθμίες.

Είχαμε επικεντρωθεί στην καρδιά και κάπως έτσι ξεκίνησε ο περίφημος γονιδιακός έλεγχος.

Απευθυνθήκαμε στον κύριο Αναστασάκη που τον παρακάλεσα να μην πάρει χρήματα γιατί η οικογένεια δεν είχε να δώσει. Είναι μια πολύ ακριβή διαδικασία ο γονιδιακός έλεγχος. Του είπα ότι θα κάνω οτιδήποτε χρειαστεί, ίσως να ζητούσαμε λεφτά από κάποιον φορέα, ή κάτι να κάναμε για να βρούμε χρήματα. Μου είπε «δε χρειάζεται…». Και έτσι ξεκίνησε ο γονιδιακός έλεγχος από έναν γιατρό που είναι η αφρόκρεμα της χώρας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μητέρα αποχώρησε από την αίθουσα την ώρα που ο μάρτυρας αναφέρθηκε στο σύνδρομο Μινχάουζεν

Το καμπανάκι που μου χτύπησε ήταν οι 3 αιφνίδιοι θάνατοι. Στη διάγνωση μου τώρα προστέθηκε κάτι άλλο. Το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου.

Πως μου ήρθε; Εάν υποπέσει στην αντίληψη ότι ο φροντιστής του παιδιού, που είναι η μητέρα, που έχει γνώσεις ιατρικές, αρέσκεται στο να έχει δείχνει τις γνώσεις της σε αυτό το πεδίο. Συνήθως είναι άτομα με ψυχικά προβλήματα, αλλά αυτό δε με αφορά. Στόχος μου ήταν να προστατεύσω το παιδί, γιατί αυτό είναι κακοποίηση. Με συμπτώματα φαινόμενα ασφυξίας.

Υπήρχαν «κόκκινες σημαίες» που με ταρακούνησαν. Έτσι αποφάσισα να μιλήσω με κάποιον θεσμικό φορέα που ήταν η ιατροδικαστική υπηρεσία. Απευθύνθηκα στην υπεύθυνη ιατροδικαστή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, την κ. Τσιόλα. Με άκουσε με μεγάλη προσοχή και ήρθε στον χώρο της εντατικής.

Υπάρχει μια τεράστια γκρίζα ζώνη μεταξύ ιατρικής και νομικής εξέτασης αυτού του θέματος. Τα χέρια μου ήταν δεμένα, αλλά όφειλα σαν γιατρός της Τζωρτζίνας να το εξετάσω.

Εξέφρασα τις υπόνοιες μου στην κ. Τσιόλα και τη ρώτησα τι με συμβουλεύει, ως ένας θεσμικός άνθρωπος. Μου είπε να περιμένω να γίνει ο γονιδιακός έλεγχος και αν τα δεδομένα είναι διαφορετικά να το ξαναδούμε. Μάλιστα μου είπε να είμαι κοντά στην οικογένεια.

Γνώριζα πολύ καλά τις δυσκολίες αυτής της γκρίζας ζώνης που κινούμουν.

Έπειτα ζήτησα τη βοήθεια της ψυχιατρικής Πανεπιστημιακής κλινικής. Μίλησα με τον υποδιευθυντή και του ειπα όλο το ιστορικό. Ένιωσα οτι ήταν σαν να του έδωσα μια βόμβα και με παρέπεμψε στον διευθυντή. Τα είπα όλα, τους προβληματισμούς μου, όμως ένιωσα ότι δεν υπήρχε τρόπος να βοηθηθώ. Το μόνο που κατάφερα ήταν να πάρω ένα ραντεβού από τον ψυχίατρο βάρδιας και μου είπαν μάλιστα να μην τον ενημερώσω νωρίτερα.

Έτσι έστειλα τη μητέρα να κάνει αυτό το ραντεβού. Δεν ξέρω πως το χειρίστηκε η ψυχιατρική αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν μάλλον καλό. Ήρθαν οι γονείς και ο πατέρας μου είπε ότι ο ψυχίατρος τη ρωτούσε «αν είναι τρελή». Δυστυχώς αυτό οδήγησε στο να κοπεί η επικοινωνία με την ψυχιατρική.

Οι γονείς της Τζωρτζίνας μου είπαν ότι δεν επιθυμούν τέτοιου είδους παρεμβάσεις.

Θέλω να αναφέρω κάτι. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της κυρίας Τσιόλα στην εντατική είχαμε μια συζήτηση. Πίσω από την πόρτα άκουγε η μητέρα της Τζωρτζίνας. Όταν άνοιξε η πόρτα μου είπε «κύριε Ηλιάδη τα άκουσα όλα». Της είπα ότι δεν την αφορά τι λέω με τους συνεργάτες μου.

Αν και περίμενα να μπουν σαν μαινόμενοι ταύροι εκείνοι δεν ήρθαν έτσι. Ήρθαν με πολύ φιλική διάθεση και μου ζήτησαν να μην ασχολούμαι με τέτοια.

Αυτή η κατάσταση προτείνει στους γιατρούς που θα ασχοληθούν να μην πάνε κατευθείαν σε εισαγγελική Αρχή, η προτροπή είναι να απευθυνθούμε σε κοινωνικούς φορείς.

Έτσι σκέφτηκα το Χαμόγελο του Παιδιού. Πήρα τηλέφωνο, μίλησα μαζί τους, έγινε μια επαφή με την οικογένεια. Το δεύτερο τηλέφωνο μου όμως ήταν πολύ πιο σαφές για το τι μπορεί να συμβαίνει. Μου είπαν ότι δεν μπορούν να με βοηθήσουν. Έτσι το άφησα εκεί και επέστρεψα στο παιδί.

Η μικρή μετά την αποσωλήνωση κατάφερε να διατηρήσει τους αεραγωγούς της και αποφασίσαμε να μπει σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης, ενώ έπρεπε να δούμε τι θα κάνουμε με την καρδούλα της.

Τα μόνιτορ στη μονάδα δεν είχαν καταγράψει τίποτα, μα τίποτα!»