Τσέφεριν: «Θα γράψω βιβλίο για την European Super League» λέει ο πρόεδρος της UEFA – «Δεν έχω σχέση με Ανιέλι και Πέρεθ»

Ο Σλοβένος πρόεδρος της UEFA επιβεβαίωσε για πρώτη φορά δημόσια ότι θα διεκδικήσει την επανεκλογή του, ενώ μίλησε για την ESL, τη διεξαγωγή του Super Cup στις ΗΠΑ και το νέο financial fair play

Με αφορμή τα 10α γενέθλια του Sportni SOS (ένα διάσημο podcast στην πατρίδα του Σλοβενία) ο πρόεδρος της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν μίλησε κυριολεκτικά για όλους και για όλα…

Για πρώτη φορά δήλωσε ότι θα είναι ξανά υποψήφιος για την προεδρία της UEFA, καθώς αποκάλυψε ότι έχει επιστολές στήριξης κι από τις 55 Ομοσπονδίες, αναφέρθηκε στα ζητήματα ασφαλείας που προέκυψαν στους τελικούς Euro και Champions League, την European Super League και την οικονομική κατάσταση των ομάδων και πολλά.

Αναλυτικά τα πιο σημαντικά απ’ όσα είπε ο Σλοβένος πρόεδρος της UEFA:

Για τα ζητήματα ασφαλείας: Σχετικά με το Παρίσι έχουμε συστήσει μια ανεξάρτητη επιτροπή για να διερευνήσει το θέμα. Δεν ξέρω πως εξελίσσονται οι έρευνες και δεν θέλω να σχολιάσω. Υπήρχαν όντως προβλήματα και στον τελικό του Euro στο Λονδίνο. Το ποδόσφαιρο είναι μια αντανάκλαση της κοινωνίας και όσο περισσότερα προβλήματα υπάρχουν στην κοινωνία, τόσο περισσότερο μισαλλοδοξία υπάρχει στις κερκίδες. Όλους πρέπει να μας απασχολεί η ασφάλεια, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η UEFA δεν είναι αστυνομία. Δεν έχουμε δικαιοδοσία εκτός γηπέδου και ότι έγινε, έγινε εκτός γηπέδου, άρα χρειαζόμαστε τη βοήθεια της αστυνομίας. Δυστυχώς λόγω της δημοφιλίας του ποδοσφαίρου, άνθρωποι με ανόητες ιδεολογίες συμμετέχουν σ’ αυτό για να πάρουν αναγνώριση. Σίγουρα κάθε φίλαθλος πρέπει να αισθάνεται ασφαλής και επίσης σίγουρα έχουμε να κάνουμε πολλά για να βελτιωθούμε».

Τι σας δίδαξε το πείραμα της συνδιοργάνωσης του Euro 2020 από τόσες πολλές χώρες;
«Εγώ προσωπικά είμαι αντίθετος στο να επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Στα χαρτιά ήταν μια ωραία ιδέα για τα 60 χρόνια του θεσμού, αλλά ακόμη και χωρίς τον Covid-19 ήταν ένα εξαιρετικά απαιτητικό τουρνουά. Διαφορετικές χώρες διαφορετικά νομίσματα και μετά την πανδημία διαφορετικοί κανόνες. Όλα αυτά μέχρις ενός σημείου ήταν κατανοητά, αλλά υπήρχαν αγωνιστικές αδικίες αφού Ιταλοί και Άγγλοι έπαιξαν όλα τα ματς εντός έδρας, ενώ κάποιες άλλες χώρες ταξίδευαν συνεχώς. Οι Ελβετοί έπαιξαν στη Ρώμη και μετά πήγαν στο Μπακού. Όσο είμαι εγώ δεν θα γίνει ξανά κάτι ανάλογο».

Σε πολλούς υπάρχει η αίσθηση ότι ο τελικός του Champions League όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο πλησιάζει στη λογική του σόου που γίνεται στο Super Bowl.

«Αν έχω μάθει κάτι από το ποδόσφαιρο είναι ότι πάντα υπάρχουν διαφορετικές και διφορούμενες απόψεις. Αν κάποιος συγκρίνει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με το NFL, σημαίνει ότι δεν έχει παρακολουθήσει το Champions League. Πάντα υπήρχε ένα μουσικό σόου πριν τον τελικό. Εμείς είμαστε το πρότυπο για τα άλλα σπορ και όχι το αντίστροφο, κι εμείς είμαστε αυτοί που τα events μας έχουν την μεγαλύτερη τηλεθέαση από όλα τα σπορ και όλους τους αθλητικούς οργανισμούς».

Μιλώντας για το Super Bowl, υπάρχουν φήμες ότι πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου 2026, μπορεί να διεξαχθεί στις ΗΠΑ, με τη μορφή φάιναλ φορ το ευρωπαϊκό Super Cup. Ισχύει κάτι τέτοιο;

«Η FIFA και η UEFA είναι δύο διαφορετικοί οργανισμοί και παρόλο που αγαπάμε το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν θα αναλάβουμε εμείς την προώθηση του. Μιλήσαμε, αλλά πραγματικά μόνο μιλήσαμε, για το ενδεχόμενο επέκτασης τους Super Cup, αλλά όχι για να το διεξάγουμε εκτός Ευρώπης, ενώ δεν φτάσαμε κάν στο σημείο να συζητήσουμε ποιος θα παίξει. Θα είναι οι δύο φιναλίστ του Champions League και οι νικητές του Europa League και του Europa Conference League; Δεν φτάσαμε όμως σ’ αυτό το σημείο κυρίως γιατί δεν υπάρχουν κενές ημερομηνίες. Άρα δεν υπάρχουν κάποια σχέδια αυτή τη στιγμή παρά μόνο σκέψεις τις οποίες δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε».

Μια από τις πιο ενθαρρυντικές ιστορίες έρχονται από το γυναικείο ποδόσφαιρο που κερδίζει συνεχώς έδαφος.
«Πριν από 20 χρόνια κάποιες χώρες δεν είχαν καθόλου γυναικείο ποδόσφαιρο, αλλά αυτό έχει αλλάξει. Μπορεί στο Euro των ανδρών να είχαμε κέρδη και σ’ αυτό των γυναικών απώλειες, αλλά εγώ το θεωρώ επένδυση. Κι αυτό λέω στους χορηγούς ότι αξίζουν να επενδύσουν στο γυναικείο ποδόσφαιρο γιατί τώρα είναι φθηνό, αλλά μεγαλώνει συνεχώς».

Υπάρχει ολοένα και μικρότερη ποικιλία όσον αφορά τις χώρες προέλευσης των ομάδων που φτάνουν στις κορυφαίες ομάδες των ευρωπαϊκών κυπέλλων. Υπάρχει πλέον χώρος για τις μικρές ομάδες, όπως για παράδειγμα η Μάριμπορ, να κάνουν τη δική τους υπέρβαση;
«Κατ’ αρχήν το Champions League δεν είναι μια κλειστή λίγκα κι από την επόμενη σεζόν θα έχει 36 αντί για 32 ομάδες. Δημιουργήσαμε μια νέα διοργάνωση το Conference League, όπου η πρόκριση στους ομίλους που αποδίδει 3 εκατ. ευρώ είναι σχετικά εύκολη, αλλά κατανοώ ότι προς το παρόν το ECL δεν είναι ιδιαίτερα κερδοφόρο.

Είναι αλήθεια ότι πριν από κάποια χρόνια ομάδες όπως ο Ερυθρός Αστέρας, η Στεάουα, ο Άγιαξ κατέκτησαν το Champions League. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι οι συνθήκες άλλαξαν μέσω της παγκοσμιοποίησης. Μπορείτε να μου πείτε ποια ακριβώς θέση έχουν οι επιχειρήσεις της πατρίδας μας στην παγκόσμια οικονομία; Να σας πω ένα παράδειγμα: Η χορηγία στην 1 κατηγορία της Σλοβενίας είναι 2 εκατ. ευρώ, άρα 200.000 για κάθε ομάδα. Την ίδια ώρα το μίνιμουμ που παίρνει η κάθε ομάδα της Premier League είναι 180 εκατ. ευρώ. Είναι απατηλό να περιμένουμε όλοι να είναι ίσοι, αλλά αυτό που προσπαθούμε είναι να προσεγγίσουμε μια μορφή ισότητας».

Η UEFA παρουσίασε τον διάδοχο του Financial Fair Play, τους Financial Sustainability Rules (κανόνες οικονομικής βιωσιμότητας). Θεωρείτε ότι αυτό θα επιτρέψει τη… μεσαία ποδοσφαιρική τάξη να αγωνίζεται στο Champions League;
«Στόχος μας είναι η βιωσιμότητα των συλλόγων. Βλέπουμε κάποιες ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Γιουβέντους οι οποίες με τις υπερεπενδύσεις που έχουν κάνει έχουν μεγάλες απώλειες. Με τους νέους κανόνες είναι ξεκάθαρο ότι μπορούν να ξοδέψουν το 70% των εσόδων τους σε μισθούς. Μέχρι τώρα ξόδευαν το 150 ή το 200% των εσόδων τους μεγαλώνοντας συνεχώς τα χρέη τους. Αυτό νομίζω θα δώσει ένα τέλος στην ανισότητα μεταξύ των ευρωπαϊκών συλλόγων.

Συμφωνείτε κι εσείς ότι πρόκειται για μια μορφή salary cap;
«Κάποιο το αποκαλούν soft salary cap γιατί η αλήθεια είναι ότι σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ δεν επιτρέπεται η πλήρης εφαρμογή του. Κάποιοι ήταν καθ’ οδόν για την οικονομική άβυσσο και πιστεύω ότι τώρα περιορίζουμε τους κινδύνους. Αυτή είναι όμως και η διαφορά του ποδοσφαίρου από τις επιχειρήσεις. Στις επιχειρήσεις ο στόχος είναι το κέρδος, στο ποδόσφαιρο είναι η επιτυχία».

Πέρσι η δημιουργία της European Super League έφερε μια τεταμένη ατμόσφαιρα. Μετά τις εξελίξεις εκείνων των ημερών πιστεύετε ότι το θέμα έκλεισε οριστικά ή ότι οι ομάδες θα επανέλθουν;

«Προσωπικά αμφιβάλλω αν στα επόμενα 10-15 χρόνια θα μπορέσει κάποιος να επανέλθει με ανάλογη ιδέα.
Έχουν απομείνει τρεις πρόεδροι συλλόγων που συνεχίζουν να διεκδικούν ότι διεκδικούν λόγω του εγωισμού τους. Ωστόσο ήταν οι πρώτοι που δήλωσαν συμμετοχή στο Champions League γιατί φοβήθηκαν μην τους πετάξουν έξω. Οι Αγγλικές ομάδες σίγουρα δεν θα συμμετάσχουν σε τέτοιο πρότζεκτ και δεν μπορεί να υπάρχει σοβαρή διοργάνωση χωρίς τις αγγλικές ομάδες».

Τα όσα συνέβησαν εκείνες τις ημέρες θα μπορούσαν να συγκριθούν με τις ίντριγκες και τις συνωμοσίες που βλέπουμε στα σίριαλ, όπου η φιλία και η προδοσία εναλλάσσονται. Τα δικά σας πρώτα σχόλια, για παράδειγμα για τον Αντρέα Ανιέλι, ήταν πολύ προσωπικά και εξίσου έντονα, νιώθοντας ότι έχετε εξαπατηθεί. Ποια είναι η σχέσης σας σήμερα με τον Ανιέλι και τον Πέρεθ;
«Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν θυελλώδεις στιγμές. Όταν έρθει η ώρα θα μπορώ να πω περισσότερα ή και να γράψω ένα βιβλίο το οποίο πραγματικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Εκείνη την περίοδο για 48 ώρες δεν είχα κοιμηθεί, δεν είχα φάει, μιλώντας συνεχώς και λαμβάνοντας μηνύματα στήριξης. Δεν έχω καμία σχέση με τον Ανιέλι και με τον Πέρεθ, γενικά δεν είχα από πριν ιδιαίτερες σχέσεις. Απλά στον τελικό του Champions League χαιρετηθήκαμε και κάθισε δίπλα μου όπως ορίζει το πρωτόκολλο, αλλά δεν είπαμε κουβέντα για την ESL».

Τι σας εξέπληξε περισσότερο στη μέχρι τώρα θητεία σας στην UEFA;
«Δεν είχα συνειδητοποιήσει τι ακριβώς ξεκινούσε με την εκλογή μου. Η UEFA είναι ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός με 800 υπαλλήλους κι εγώ αφελώς σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να διοικήσω από το Γκροσουπλιε (σ.σ. η μικρή πόλη της Σλοβενίας απ’ όπου κατάγεται). Λόγω της δημοφιλίας του ποδοσφαίρου όλοι θέλουν να συνδεθούν μαζί σου, ενώ είναι μια θέση με τρομερή επιρροή σε πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Με βοηθάει όμως πάρα πολύ όταν επιστρέφω στο σπίτι του… Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου είναι οι μόνοι που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το οτι είμαι πρόεδρος της UEFA».

Για πόσο καιρό ακόμη θέλετε ή μπορείτε να είστε ο πρόεδρος στην UEFA;
«Θεωρητικά μέχρι το 2031… Προς το παρόν έχω αποφασίσει να βάλω υποψηφιότητα για άλλη μια θητεία και εδώ μπορώ να σας αποκαλύψω ότι έχω ήδη επιστολές στήριξης κι από τις 55 ομοσπονδίες μέλη της UEFA».

Το επόμενο βήμα θα μπορούσε να είναι η προεδρία της FIFA;
«Όχι δεν το σκέφτομαι… Προσωπικά δεν θεωρώ ότι ιεραρχικά η UEFA είναι κάτω από τη FIFA. Είμαστε μεγαλύτερος οργανισμός και η θέση του προέδρου της FIFA είναι πιο… πολιτική. Πολλές συναντήσεις, πολλές δηλώσεις και κάθε 4 χρόνια μια ποδοσφαιρική γιορτή. Ενώ εμείς στην UEFA κάθε μέρα έχουμε αγώνες κι αυτό με κάνει χαρούμενο. Η UEFA είναι σαν μια επιχείριση, ενώ η FIFA σαν ένας πολιτικός οργανισμός όπως ο ΟΗΕ, αλλά στη ζωή ποτέ μη λες ποτέ».

Τα τελευταία χρόνια έχετε σχολιάσει συχνά τα όσα συμβαίνουν στη Σλοβενία. Σας ενδιαφέρει ακόμη η πολιτική;

«Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες αλλά η πολιτική δεν με ενδιαφέρει. Στη Σλοβενία η κατάσταση έχει βελτιωθεί αλλά αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι η κατάσταση στην Ευρώπη και τον κόσμο. Δεν βλέπω λύση για παράδειγμα στην πόλεμο στην Ουκρανία. Τώρα μπορώ να σας πω ότι ήμουν πεπεισμένος πως δεν θα γινόταν πόλεμος ή ότι θα τελείωνε σε δύο εβδομάδες. Τώρα όμως δεν βλέπω λύση…»

Κλείνοντας ο Τσέφεριν αναφέρθηκε και στην εθνική Σλοβενίας τονίζοντας ότι «πρέπει να προκριθούμε στα τελικά του Euro κι αν τα καταφέρουμε, με όλο τον σεβασμό στα άλλα σπορ θα είναι εφάμιλλο των επιτυχίων που είχαν οι εθνικές ομάδες μπάσκετ και βόλεϊ. Με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζοθυν οι άνθρωποι στην καθημερινότητα τους, μερικές φορές εκνευρίζονται με τα πάντα, κάτι που καταλαβαίνω απόλυτα. Αλλά μόνο ο αθλητισμός ενώνει πραγματικά! Είδατε στο βόλεϊ και στο μπάσκετ όπου ήμασταν όλοι πατριώτες. Έβλεπα τους αγώνες – ευτυχώς ήμουν μόνος στο σπίτι, οπότε κανείς δεν με άκουσε να βρίζω ή να πηδάω σαν τρελός σε κάθε φάση. Ο αθλητισμός μπορεί να είναι κίνητρο. Μίλησα με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Ζελένσκι, ο οποίος είπε: ‘Μου αρέσει το ποδόσφαιρο γιατί δίνει στους ανθρώπους ελπίδα. Βοηθήστε μας να παίξουμε. Για να νιώσουν οι άνθρωποι ότι η κανονικότητα είναι δυνατή’.