Άρθρο του Αναστάση Ατζάμπου στην σημερινή Political

Στο νέο του άρθρο στην σημερινή Political που κυκλοφορεί, ο ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος του Planet WebRadio, Αναστάσης Ατζάμπος, αναλύει τους λόγους κοινωνικοοικονομικούς λόγους της μαζικής προσέλευσης 25.000 νέων ανθρώπων στην συναυλία του ΛΕΞ και εξηγεί γιατί οι στίχοι ενός ράπερ αγγίζουν την “καταραμένη γενιά” σε όλο της το φάσμα.

Διαβάστε την σημερινή Political

Η καταραμένη γενιά αναρωτιέται – Που ‘σαι ρε ΛΕΞ;

Έμελλε να έρθει και εκείνη η ημέρα, που μια συναυλία ενός ράπερ από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, θα ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης σε κάθε είδους παρέας στην χώρα μας.

Και δεν μιλώ για τις παρέες των πιτσιρικάδων, ούτε καν για τις παρέες των τριαντάρηδων που ούτως ή άλλως αφιερώνουν μέρος της κουβέντας τους για να αναλύσουν στίχους μέσα από τα δικά τους βιώματα.

Στις παρέες των βουλευτών, των αυτοδιοικητικών, των μεγαλοστελεχών και των νοικοκυραίων αναφέρομαι, που ξαφνικά κατάλαβαν ότι υπάρχουν και ραπ  τραγούδια που μιλάνε στην καρδιά των νέων ανθρώπων που πλέουν ανησυχούν και αντιδρούν ή να το πω πιο απλά, δεν γουστάρουν άλλο την φάση.

Είχαν μείνει όλοι οι παραπάνω, κρεμάμενοι στο ξύλο που παίξανε on camera άλλοι του είδους και ησύχασαν μέσα τους πως μετά από αυτό, θα σταματήσουν οι νέοι να έχουν underground μουσικά ερεθίσματα που οδηγούν στον κακό τον δρόμο.

Έρχεται λοιπόν ένας 37χρονος «κοντός» από την συμπρωτεύουσα και εξηγεί σε όλους όσους δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη του, ότι οι νέοι της Ελλάδας του σήμερα, έχουν αγωνίες και όνειρα μεγάλα, έχουν αγάπη αληθινή να προσφέρουν σε κάθε συνάνθρωπο δίπλα τους, βλέπουν και ζουν την εκμετάλλευση που υφίστανται από τους έχοντες και τώρα τους γυρνούν την πλάτη.

Οι νέοι που μεγάλωσαν μέσα σε δώδεκα χρόνια απανωτών οικονομικών και υγειονομικών κρίσεων και σήμερα είναι τριάντα, εκφράζονται από την μουσική του δρόμου, από την μουσική παιδιών που έχουν υποφέρει πραγματικά και πολύ περισσότερο από εκείνους και μιλούν την γλώσσα της δικής τους αλήθειας.

Σε καμία περίπτωση οι 25.000 νέοι που πήγαν στην συναυλία και οι ακόμα περισσότεροι που έχουν τραγούδια του ΛΕΞ στις playlists τους, δεν έχουν ζήσει όλα  όσα περιγράφονται στους στίχους του. Μα ο κάθε ένας έχει ζήσει κάτι διαφορετικό. Μια διαφορετικού είδους εκμετάλλευση, μια διαφορετικού είδους καταπίεση από το συγγενικό τους περιβάλλον και όλα αυτά τα κοινωνικοοικονομικά διαφορετικά προβλήματα συγκλίνουν εν τέλει σε έναν κοινό παρανομαστή που ελάχιστοι άνω των σαράντα μπορούν να αντιληφθούν.

Δεν χρειάζεται να φοράω αθλητικές ζακέτες, αθλητικά παπούτσια, μπανάνα τσαντάκι και full face, για να ταυτιστώ με μερικούς στίχους και να πάω να δω τον ΛΕΞ από κοντά.

Μετά από δώδεκα χρόνια, η πλέον καταραμένη γενιά της πιο δύσκολης δεκαετίας στην σύγχρονη ιστορία της, έχει αντιληφθεί πως είναι η εκείνη γενιά, που πληρώνει το μάρμαρο των αμέσως προηγούμενων γεννεών, των μνημονίων, των διακοποδανείων, των δύο εξοχικών και των τριών αυτοκινήτων ανά οικογένεια, των ατελείωτων απλήρωτων ωρών πρακτικής, της μαύρης εργασίας, του πληθωρισμού, της ακρίβειας, των επιτήδειων, των εργοδοτών που νιώθουν αφεντικά και μπορούν να βρίζουν χωρίς συνέπειες, των μηδαμινών ιατρικών υποδομών, των ανύπαρκτων υποδομών παιδείας και εκπαίδευσης, των ελαχίστων εργατικών δικαιωμάτων, των πολλών υποχρεώσεων, των πολλών κυρώσεων και προστίμων, της κλιματικής αλλαγής, της περιβαλλοντικής καταστροφής, της πανδημίας, της καραντίνας, του εγκλεισμού, του κρατικού ωχαδερφισμού και πόσα ακόμα.

Είναι όμως και η γενιά, που μετά τα δώδεκα χρόνια κρίσεων γυρνάει την πλάτη στα κακοπληρωμένα δωδεκάωρα σε εστίαση και κατασκευαστική βιομηχανία και ζητάει μέσα από τα τραγούδια της -προς το παρόν- την έξοδο διαφυγής από όλα αυτά.

Μην αναρωτιέστε λοιπόν γιατι δεν ψηφίζουν οι νέοι ή γιατι είναι απολιτικ στο μεγαλύτερο ποσοστό τους.

Αναρωτηθείτε τι θα γίνει αν σηκωθούν και μετά από κάποια συναυλία πάνε να ψηφίσουν.