Χρήστος Λαρισσαίος | Ο «Πόρος» έλξης του Αργοσαρωνικού

Αγαπητοί μας αναγνώστες, ο καιρός άρχισε να ζεσταίνει οπότε το μυαλό και η καρδιά μας ετοιμάζονται για το πολυπόθητο καλοκαίρι. Οι εικόνες του ήλιου, της θάλασσας, των διακοπών, τα βραδινά μπάνια και τα δροσερά κοκτέιλ ήδη μας έρχονται υποσυνείδητα.

Γι’ αυτό είμαι εγώ εδώ άλλωστε, ώστε να τις  ζωντανέψω στα μάτια σας και να προετοιμάσω τις αισθήσεις σας.

Το σημερινό οδοιπορικό είναι αφιερωμένο σε έναν επίγειο παράδεισο «πόρο» έλξης για τους λάτρεις των καθαρών γαλαζοπράσινων νερών, των γλυκών ηλιοβασιλεμάτων και του καλού φαγητού. Απέχει 2 ώρες οδικώς από την Αθήνα και 1 ώρα περίπου ακτοπλοϊκώς.

Πρόκειται για τον Πόρο, τον παράδεισο του Αργοσαρωνικού.

Τον είχα στα σχέδιά μου πολύ καιρό περιμένοντας να έρθει καλοκαίρι, η αγαπημένη μου εποχή. Ετοίμασα τις βαλίτσες μου και ξεκίνησα με το αυτοκίνητό μου αυτή την υπέροχη εκδρομή. Έφτασα στον Γαλατά από όπου πήρα το φέρρυ μπότ για να περάσω απέναντι στον Πόρο, σε μια διαδρομή μόλις 5 λεπτών.

Από το φέρρυ μποτ κιόλας η θέα του Πόρου είναι άκρως ελκυστική. Τα χρωματιστά παραδοσιακά σπίτια με κεντρικό σημείο αναφοράς το ρολόι και τα ιστιοφόρα να κατέχουν την πρώτη οπτική επαφή με τους ταξιδιώτες,  σου δίνουν την εντύπωση πως όντως όταν φτάσεις θα ζήσεις μοναδική εμπειρία.

Τα πρώτο πράγμα που είδα κατεβαίνοντας στο λιμάνι είναι πως η περιοχή διαθέτει ποδήλατα του δήμου με τα οποία μπορείς να κινηθείς σε όλο το νησί με ελάχιστη χρέωση. Κράτησα την ιδέα στο μυαλό μου διότι μου αρέσει το ποδήλατο και γιατί στα παιδικά μου χρόνια το ποδήλατο ήταν πρωταγωνιστής σε όλες μου τις ιστορίες.

Ξεκίνησα την εξερεύνηση του νησιού φτάνοντας στο κέντρο του Πόρου με όλα τα εμπορικά μαγαζιά, τις καφετέριες και τα εστιατόρια. Δεν ήξερα τι να πρώτο διαλέξω. Το παραδοσιακό στυλ με αναρριχητικά φυτά ως διακόσμηση και μοντέρνες πινελιές ήταν αυτό που με κέρδισε. Το πιο σημαντικό ιδίως για μια τουριστική περιοχή όπως ο Πόρος, είναι πως συνάντησα ευγενικούς ανθρώπους, φιλόξενους και επαγγελματίες πρόθυμους να σε εξυπηρετήσουν σε ότι χρειαστείς.

Αφότου απόλαυσα τον καφέ μου αγναντεύοντας τη θέα στη θάλασσα, τα πλοιάρια και τα θαλάσσια ταξί να αρμενίζουν, συνέχισα τη βόλτα μου προς την οδό Ερμού. Ναι, σωστά διαβάσατε, εμπορικό δρόμο που ονομάζεται Ερμού δεν έχουμε μόνο στην Αθήνα. Είναι ένα καλντερίμι που δεξιά και αριστερά υπάρχουν εμπορικά μαγαζιά κάθε λογής, ο παράδεισος δηλαδή για μια γυναίκα. Κάθε σοκάκι κάθετο προς αυτή την οδό μου έδωσε απίστευτο φωτογραφικό υλικό, γνωρίζοντας και μια αξιολάτρευτη γατούλα η οποία πόζαρε στο φακό μου.

Περπατώντας συνάντησα μια όμορφη νησιώτικη εκκλησία, τον Άγιο Νικόλαο προστάτη των ναυτικών και των θαλασσών. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω πως ο Πόρος είναι ιστορικό μέρος και συνυφασμένο με το ναυτικό και τη θάλασσα.  Συνέχισα την εξερεύνηση φτάνοντας και σε μια απο τις κεντρικές πλατείες του νησιού, με ένα ηρώο να δεσπόζει στη μέση και γύρω της καφετέριες και ταβερνούλες να σφύζουν από ζωή.

Σχεδόν όλοι οι ντόπιοι μου πρότειναν να επισκεφθώ το ρολόι, αξιοθέατο του νησιού και όπως ήταν φυσικό πήρα το δρόμο προς τα εκεί.

Η αλήθεια είναι πως έκανα μια μικρή στάση να φάω παραδοσιακά σιροπιαστά γλυκά για να πάρω δύναμη. Διότι ο δρόμος για το ρολόι είναι γεμάτος ανηφορικά σκαλοπάτια. Ήταν σχεδόν απόγευμα, ο ήλιος έδυε και η θέα ήταν σαγηνευτική. Ολόκληρο το νησί ήταν πιάτο στα πόδια μου, με τον ήλιο να «γλυκαίνει» δίνοντάς μου μαγευτικά κλικ. Ωστόσο η παρατηρητικότητά μου χτύπησε κόκκινο, καθώς η συστοιχία των βουνών απέναντι έμοιαζε με μια γυναίκα ξαπλωμένη προφίλ και το σώμα της να διαγράφεται ολοφάνερα. Για μια στιγμή νόμιζα πως έκανα κατόρθωμα και πως μόνο εγώ το έβλεπα! Πρόκειται όμως για αξιοθέατο με το όνομα «κοιμωμένη» όπως πληροφορήθηκα από τους κατοίκους της περιοχής. Όντως η «κοιμωμένη» είναι από τα ποιο όμορφα παιχνίδια της φύσης, ιδιαίτερα την ώρα του ηλιοβασιλέματος που μετατρέπεται σε πίνακα ζωγραφικής.

Όσο για το ρολόι που φαίνεται από τις περισσότερες πλευρές του νησιού, μου φάνηκε εντυπωσιακό καθώς οι προβολείς και οι κρυφοί φωτισμοί που το περιέβαλαν μου έδωσαν εξίσου μοναδικά κλικ. Από το πλαϊνό παράθυρο μπορείς να δεις και το μηχανισμό του, ο οποίος θυμίζει παλιό μηχανισμό ρολογιού δίνοντας μου μια vintage αίσθηση την οποία δεν θα έχανα με τίποτα. Παρέμεινα αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας τη θέα και τη θάλασσα. Εκεί κοντά βρήκα και αυτό το εκκλησάκι με ακόμα μια ωραία εικόνα να με περιμένει. Ωστόσο, κάποιες από τις αγαπημένες μου εικόνες ήταν αυτές με τα στολισμένα παράθυρα από φυτά και λουλούδια που μου δίνουν χαρά και με γεμίζουν αισιοδοξία.

Το σκοτάδι είχε πέσει και ήθελα να επιστρέψω στο κέντρο και να περπατήσω στον παραλιακό δρόμο. Αποφάσισα να νοικιάσω για τη βραδινή μου βόλτα ποδήλατο, πήρα το σάκο με την φωτογραφική μηχανή και το τρίποδο στους ώμους και συνέχισα την εξερεύνηση.

Φανταστείτε πως ήμουν! Χα χα !

Έκανα βόλτα καθώς άκουγα τον παφλασμό των κυμάτων και μαζί με το γλυκό αεράκι που με συνεπήρε είχα διασχίσει σχεδόν σε όλο το νησί. Όλα τα σοκάκια είχαν γεμίσει κόσμο να περπατάει ή να τρώει στις ψαροταβέρνες της περιοχής και άλλοι άραζαν στο λιμανάκι. Η βραδινή θέα του νησιού είναι πίνακας ζωγραφικής, με τα μικρά φώτα να τονίζουν τα σπίτια και να δίνουν μια τρισδιάστατη άποψη, τα οποία χύνονταν στη θάλασσα με τον αντικατοπτρισμό να δίνει ρεσιτάλ χρωμάτων.

Η ώρα είχε περάσει και επέστρεψα στο ξενοδοχείο με την πανέμορφη θέα σε όλο τον Πόρο.

Την επόμενη ημέρα ήπια παραδοσιακό ελληνικό καφέ με τον κύριο Μανώλη τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου και τη σύζυγό του κυρία Αλεξάνδρα, οι οποίοι με χαρά κάθισαν να με γνωρίσουν και να μου εξηγήσουν για το πώς θα πήγαινα στα υπόλοιπα μέρη του νησιού και τις όμορφες παραλίες του.

Ξεκίνησα για τον παλιό μήλο που βρισκόταν ψηλά στο βουνό και το εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου από το οποίο έχεις θέα όλο τον Πόρο.

Στο προαύλιο χώρο βρισκόταν παγκάκι να ξαποστάσεις και να απολαύσεις αυτό τον πίνακα ζωγραφικής. Κατεβαίνοντας προς το κέντρο φωτογράφισα το μικρό λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες και τα παραδοσιακά νησιώτικα σπίτια. Συνέχισα για το Νεώριο που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του νησιού με τις παραλίες. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν γινόταν να μην σταθώ και να φωτογραφίσω το λιμανάκι που θύμιζε στέκι ψαράδων.

Ευθεία ο δρόμος οδηγεί στη βίλα «Γαλήνη», εκεί που ο Γ. Σεφέρης παραθέριζε και έγραφε τα ποιήματά του.

Ακριβώς από κάτω βρίσκεται ένα μοναδικό παραλιακό μέρος το οποίο έχει παγκάκια να απολαύσεις τη θέα και φυσικά να περπατήσεις ή να κάνεις τη γυμναστική σου . Ύστερα συνάντησα την πρώτη παραλία γνωστή και ως «το λιμανάκι της αγάπης».

Είναι μια παραλία κρυμμένη από το δρόμο με ένα μονοπάτι  από μικρά σκαλιά που σε οδηγεί μπροστά της. Έχει καταπράσινα πεντακάθαρα νερά και παραδεισένιο τοπίο με πλούσια βλάστηση. Ακριβώς επάνω είναι ένα ξέφωτο στο οποίο μπορείς να καθίσεις και να δεις το ηλιοβασίλεμα. Όταν το φωτογράφισα συνειδητοποίησα πως ήταν το καλύτερο ηλιοβασίλεμα που έχω ζήσει. Συνεχίζοντας ο δρόμος σε οδηγεί στην παραλία του ρώσικου ναύσταθμου με το  αρχαίο μνημείο στο κέντρο.

Μπροστά από αυτόν βρίσκεται η οργανωμένη παραλία και το beach bar. Σας παραθέτω μοναδικές φωτογραφίες και από αυτή την παραλία. Παρόλο που ο Πόρος είναι σχετικά μικρό νησί δείτε τι κρυμμένο θησαυρό οάσεων διαθέτει. Άρχισε να σουρουπώνει και στο δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο συνάντησα αυτό εδώ το card postal το οποίο ονόμασα «το στέκι του μοναχικού ψαρά».

Μια μικρή βαρκούλα και μια άδεια καρέκλα σε μια μακρόστενη προβλήτα, μου δημιούργησαν στο μυαλό την ιστορία κάποιου ηλικιωμένου ψαρά να καρτερεί τη λεία του. Την επόμενη ημέρα τελευταία μου επίσκεψη ήταν το μοναστήρι της ζωοδόχου πηγής,  που βρίσκεται στην περιοχή Ασκέλι.

Ήταν και η αφορμή να παραμείνω λίγο ακόμα στο όμορφο νησί. Βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στη φύση και έχει πυκνή βλάστηση και θέα στη θάλασσα.

Ήρθε η στιγμή της αναχώρησης με γεμάτες τις κάρτες μνήμης μου από φωτογραφίες και φυσικά το μυαλό μου με πανέμορφες εικόνες και εμπειρίες. Δεν γινόταν όμως να μην κάνω άλλη μια τελευταία βόλτα στο κέντρο και να απολαύσω τον απογευματινό καφέ μου,  με τον ήλιο να δύει ξανά πίσω από την όμορφη «κοιμωμένη». Με βαριά καρδιά μπήκα στο αμάξι μου και πήρα τον δρόμο της επιστροφής, με μια υπόσχεση στον εαυτό μου να έρθω ξανά εδώ, αυτή τη φορά για διακοπές.

Εύχομαι να ταξιδέψατε μαζί μου και να απολύσετε τα μοναδικά μέρη του νησιού. Σας προτείνω να το επισπευτείτε ανεπιφύλακτα και να ζήσετε και εσείς αυτή την όμορφη εμπειρία.

Εμείς ανανεώνουμε το ραντεβού μας. Που αλλού?

Εκεί που η φωτογραφία βρίσκεται στα καλύτερά της, στον Planetwebradio.gr τον νούμερο ένα διαδικτυακό σταθμό της Αθήνας!