Επετεύχθη το πρώτο βήμα για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της χώρας

Η κυβέρνηση δείχνει πρόθυμη να προστατεύσει με σχέδιο την αρχιτεκτονική κληρονομιά της χώρας με το πρώτο βήμα να έχει επιτυχεθεί, σύμφωνα με την Εύη Μαμιδάκη.

Ο λόγος για τη νομική Σύμβουλο Συλλόγου Ιδιοκτητών Διατηρητέων Κτηρίων και Μνημείων που γράφει: «Η επιστολή μας μαζί με τις Προτάσεις μας έφτασαν επιτέλους στο γραφείο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, δια μέσω του «αδελφού» με τον Πολιτισμό τομέα του Τουρισμού, και συγκεκριμένα του Προέδρου του Συνδέσμου Ξενοδόχων ΣΕΤΕ κ. Ιωάννη Ρέτσου.

Τιμή του που το πίστεψε και το υποστήριξε. Η αντίδραση του Πρωθυπουργού ήταν άμεση και καίρια. Δεδομένου ότι κατέχει πλήρη εικόνα για την ανάγκη προσαρμογής της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην κλιματική αλλαγή, (έχει αναφερθεί σε αυτά τα θέματα από το Βήμα της Συνόδου του ΟΗΕ για το Κλίμα), το βλέπει από τεχνοκρατική σκοπιά και κατανοεί τη σημασία της ορθής αντιμετώπισης του κτιριακού πλούτου σε όφελος της εικόνας και της ανάπτυξης της χώρας. 

Τη σκυτάλη παρέλαβε απευθείας από τον Πρωθυπουργό ως συντονιστής του στρατηγικού αυτού εγχειρήματος ο Υπουργός Επικρατείας κ. Άκης Σκέρτσος.

Η Υπουργός Πολιτισμού κα. Λίνα Μενδώνη μας υποσχέθηκε με τη σειρά της ότι θα πυροδοτήσει την έκδοση από τα συναρμόδια Υπουργεία Περιβάλλοντος και Οικονομικών του Προεδρικού Διατάγματος που είχαμε την αδιαμφισβήτητη υποχρέωση εδώ και 19 χρόνια να έχουμε νομοθετήσει για οικονομικά κίνητρα και αντίστοιχη ολοκληρωτική άρση όλων των αντικινήτρων, όπως του ΕΝΦΙΑ, της καταστρατήγησης της παλαιότητας των κτιρίων, εξαίρεση από ΦΠΑ εργασιών αποκατάστασης, επιχορηγήσεις κ.ά. (άρθρο 48 αρχαιολογικού νόμου).

Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να συμβάλουν επιτέλους τα κτίρια αυτά, η ιστορία μας δηλαδή, στην πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη και ανοικοδόμηση της χώρας και θα «αποδοθεί» η πρέπουσα δικαιοσύνη όσο αφορά την μέχρι σήμερα εν τοις πράγμασι μετακύληση μιας πρωταρχικής υποχρέωσης του κράτους αποκλειστικά και μόνο στους ώμους των ιδιοκτητών. Ευλόγως αυτοί δεν κατάφεραν να τη σηκώσουν, με τις καταστροφικές συνέπειες που αυτό έχει σαν αποτέλεσμα στην εικόνα της χώρας.

Η Συνταγματική πρόβλεψη αποζημίωσης τους (άρθρο 24), καθώς και οι επιταγές των Διεθνών Συμβάσεων για παροχή οικονομικών κινήτρων στα ενδιαφερόμενα μέρη, ιδιώτες και επενδυτές, δεν θεσπίστηκαν τυχαία, αλλά για να καλύψουν αυτήν ακριβώς την ανάγκη. Να προστατευτούν δηλαδή τα κτίρια αυτά, και να επαναχρησιμοποιηθούν και αξιοποιηθούν οικονομικά, ανεξάρτητα της σημαντικά δαπανηρής και χρονοβόρας διαδικασίας συντήρησής τους.

Πέρα από τα 20.000 χαρακτηρισμένα από τα Υπουργεία Πολιτισμού, Περιβάλλοντος, Εσωτερικών και τ. Αιγαίου , ∆ιατηρητέα Κτήρια και Μνημεία, υπάρχουν πάνω από 250.000 ιστορικά κτίρια τα οποία χωρίς να διαθέτουν ατομικό ή ομαδικό χαρακτηρισμό, περιλαμβάνονται μέσα στα όρια αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων, παραδοσιακών οικισμών και ιστορικών κέντρων των πόλεων της χώρας µας.

Είναι πια καιρός η προστασία του ιστορικού αυτού κτιριακού αποθέματος να σταματήσει να θεωρείται ως μία επιβαρυντική για τον προϋπολογισμό δαπάνη, όπου ότι συνεισφέρει το κράτος θα χαθεί τάχα σε μια απύθμενη «μαύρη τρύπα» ή στις τσέπες κάποιον «τυχερών» ιδιοκτητών. Να γίνει επιτέλους αντιληπτή, ως μια προσοδοφόρα πηγή πλούτου και οικονομικής ανάπτυξης, όπου ότι επενδύσει το κράτος θα το πάρει πίσω τριπλά αν όχι εξαπλά, ως μια κινητήρια πρωτίστως δύναμη για την μετά την πανδημία ανοικοδόμηση της χώρας.

Η πολιτική ηγεσία στα πλέον υψηλά κλιμάκια της πυραμίδας το γνωρίζει καλά και το πιστεύει. Μένει ο καθένας στην ομάδα να βάλει από την δική του σκοπιά το λιθαράκι που του αντιστοιχεί.

Οι απραξίες και κατήφειες του παρελθόντος δεν έχουν θέση σε μια σύγχρονη και προοδευτική χώρα. Πολύ απλά..»