Τι κρύβεται πίσω από την αναγνώριση της εκκλησίας των Σκοπίων με την ονομασία «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος»

Στην αναγνώριση της Εκκλησίας της Βόρειας Μακεδονίας με την ονομασία Αρχιεπισκοπή Αχρίδος και Προκαθήμενο τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο, προχώρησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι εξελίξεις στο θέμα αυτό, που κυοφορείται από έτους είναι ραγδαίες καθώς, σύμφωνα με εκκλησιαστικές πηγές, συνδυάζονται και με την κατάσταση στο μέτωπο της Ουκρανίας και του ρόλου που επιδιώκει να αναλάβει ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος.

Με την απόφαση αυτή ο Οικουμενικός Πατριάρχης δέχεται σε κοινωνία την Εκκλησία των Σκοπίων, δηλαδή την αναγνωρίζει και παύει αυτή να είναι σχισματική , ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι της δίνει και Αυτοκεφαλία αλλά ότι η συγκεκριμένη Εκκλησία με την επίσημη ονομασία πλέον Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, και μάλιστα χωρίς δυνατότητα χρήσης του όρου Μακεδονία ή παραγωγών του υπάγεται στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου. Τα διοικητικά καθήκοντα τα αφήνει στην Εκκλησία της Σερβίας, δημιουργώντας στην ουσία τετελεσμένα μετά την κίνηση του Πατριάρχη της Σερβίας Πορφύριου να παρεβρεθεί στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, σύμφωνα με τον Religija.mk, σε συνάντηση με εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Βορείου Μακεδονίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείοθα συνεχίσει να ενδιαφέρεται για την πρόοδο και σταθερότητα της εκκλησιαστικής οντότητας της Αχρίδος, όπως την αποκαλεί.

Στην περίπτωση της νέας αυτής Εκκλησίας, όπως επισημαίνουν έγκυροι εκκλησιαστικοί παράγοντες έχουμε το σύστημα ένα κράτος μία Εκκλησία, δηλαδή δεν θα γίνουν πολλές Μητροπόλεις αλλά ολόκληρο το κράτος της «Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» θα περιλαμβάνει την Αρχιεπισκοπή Αχρίδας, με Αρχιεπίσκοπο τον Μητροπολίτη Στέφανο. Σημειώνεται εξάλλου οτι τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε στην Βόρεια Μακεδονία Επισκοπή Πολυανής που ουσιαστικά σφετερίζεται την ομώνυμη Μητρόπολη της Εκκλησίας της Ελλάδος Πολυανής και Κιλκισίου. Όλα αυτά με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου τερματίζονται.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σχετικό ανακοινωθέν της αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο «Ἀναγνωρίζει ὡς ὄνομα τῆς Ἐκκλησίας ταύτης τό “Ἀχρίδος” (νοουμένης τῆς περιοχῆς τῆς δικαιοδοσίας αὐτῆς μόνον ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ἐπικρατείας τοῦ κράτους τῆς Βορείου Μακεδονίας), ὡς ὑπεσχέθη ἐγγράφως πρός τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς, ἀποκλείουσα τόν ὅρον “Μακεδονική”καί οἱοδήτι ἄλλο παράγωγον τῆς λέξεως “Μακεδονία“».

Την ίδια ώρα ο Οικουμενικός Πατριάρχης, θέτει τις ουκρανικές κοινότητες της διασποράς, στην Αυστραλία υπό την ποιμαντορία του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Μακαρίου, στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα από την μία άκρη του κόσμου έως στην άλλη ότι όλα αυτά ανήκουν στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δεν αμφισβητούνται από κανέναν.

Στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριος οι ουκρανικές κοινότητες

Στην χθεσινή συνεδρίαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αποφασίστηκε ότι όλες οι ουκρανικές κοινότητες και ενορίες στα όρια της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, που υπαγόταν μέχρι σήμερα στη δικαιοδοσία του Μητροπολίτη Ιεραπόλεως κ. Αντώνιο που εδρεύει στην Αμερική , από τούδε και στο εξής περνούν στη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας. Θα μνημονεύουν ως κανονικό ποιμενάρχη τους τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Μακάριο. Στην ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου τονίζεται ότι τόσο ο κ. Βαρθολομαίος όσο και η Αγία και Ιερά Σύνοδος, συγχαίρουν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο για την “επιτυχή ποιμαντορία και διακονία του στην πέμπτη ήπειρο” και αναγνωρίζοντες ότι η διοικητική διάκρισις και η πατρική αυτού αγάπη θα ενισχύσῃ τας Ουκρανικάς Ενορίας». Επίσης, στη δικαιοδοσία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας περνάνε και οι υπόλοιπες ουκρανικές κοινότητες στην Αυστραλία, δεδομένου ότι η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν έχει κανονική δικαιοδοσία στη Διασπορά.
Η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου διευκρινίζει ότι “η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία ουδέποτε αναγνώρισε τον Μητροπολίτη Φιλάρετο ως «Πατριάρχη Κιέβου» ή την ύπαρξη «Πατριαρχείου Κιέβου». Για τον λόγο αυτό, η ίδρυση Βικαριάτου στην Αυστραλία υπό τον αυτοαποκαλούμενο «Πατριάρχη» “είναι αντικανονική και απαράδεκτη, μη αναγνωριζομένη υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας”. Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου γνωστοποιεί ότι ο αυτοαποκαλούμενος «Αρχιμανδρίτης» Νεκτάριος Αλεξανδράτος, φερόμενος ως ο «Πρόεδρος» του ψευδοβικαριάτου, παρεπιδημών εν Αυστραλία, δεν είναι κανονικός κληρικός και όλα τα μυστήρια και οι αγιαστικές πράξεις αυτού είναι ανυπόστατες και δεν έχουν κανονικό κύρος.

Επίσης, τα πιστοποιητικά που εκδίδονται από τον ίδιο, δεν αναγνωρίζονται από κανένα κανονικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο και από καμία κανονική Αυτοκέφαλη Εκκλησία.

H απόφαση της Συνόδου

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος, συνελθούσα σήμερον, Δευτέραν, 9ην Μαίου 2022, υπό την προεδρείαν της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, συνεζήτησε διεξοδικώς το εκκλησιαστικόν θέμα των Σκοπίων, και, αξιολογήσασα εις τελικήν φάσιν την υποβληθείσαν τη Μητρί Εκκλησία έκκλητον προσφυγήν της εκείσε Εκκλησίας, ως και τας αλλεπαλλήλους εκκλήσεις της Πολιτείας της Βορείου Μακεδονίας, απεφάσισε τα εξής:

1) Δέχεται εις ευχαριστιακήν κοινωνίαν την Ιεραρχίαν, τον κλήρον και τον λαόν της υπό τον Αρχιεπίσκοπον κ. Στέφανον Εκκλησίας ταύτης, θεραπεύουσα την πληγήν του σχίσματος, και επιχέουσα εις το τραύμα των εκείσε αδελφών ημών Ορθοδόξων “έλαιον και οίνον”. Προς τούτο εκδίδεται και η σχετική Πατριαρχική και Συνοδική Πράξις.

2) Επαφίησιν εις την  την ρύθμισιν των μεταξύ αυτής και της εν Βορείω Μακεδονία Εκκλησίας διοικητικών θεμάτων, εν τω πλαισίω ασφαλώς της ιεροκανονικής τάξεως και εκκλησιαστικης παραδόσεως.

3) Αναγνωρίζει ως όνομα της Εκκλησίας ταύτης το “Αχρίδος” (νοουμένης της περιοχής της δικαιοδοσίας αυτής μόνον εντός των ορίων της επικρατείας του κράτους της Βορείου Μακεδονίας), ως υπεσχέθη εγγράφως προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ο Προκαθήμενος αυτής, αποκλείουσα τον όρον “Μακεδονική” και οιοδήτι άλλο παράγωγον της λέξεως “Μακεδονία”.

Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον συνεχίζει να ενδιαφέρεται διά την αύξησιν, πρόοδον και ευστάθειαν της εκκλησιαστικής ταύτης οντότητος της Αχρίδος, ως έπραξε διά μέσου των αιώνων δι’ όλας τας κατά τόπους Ορθοδόξους Εκκλησίας, ως “το πανδοχείον της αγάπης, η πηγή της ευσεβείας του Γένους των Ορθοδόξων Χριστιανών” (Δράμας Παύλος)».