«Γιατί Πουλί Μ’»: Η Μαρίνα Σάττι σε ένα οδοιπορικό στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης

Η Μαρίνα Σάττι παρουσιάζει το νέο τραγούδι της.

Το «Γιατί Πουλί Μ’» είναι ένα ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι που μιλά για ένα πουλί που δεν μπορεί πια να τραγουδήσει γιατί του κόπηκαν τα φτερά. Ένας θρήνος για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, μία αλληγορία που περιγράφει την αδυναμία να ζήσει και να δημιουργήσει κανείς έχοντας χάσει τις ρίζες του.

Η Μαρίνα Σάττι ταυτίστηκε με αυτό το τραγούδι, καθώς η ίδια μεγάλωσε σε ένα διαπολιτισμικό περιβάλλον, με δύο γλώσσες, δύο θρησκείες, δύο πολιτισμούς, ανάμεσα σε δύο κόσμους. Με μητέρα Ελληνίδα και πατέρα από το Σουδάν, η αναζήτηση και ο προσδιορισμός της προσωπικής της ταυτότητας ήταν μία υπόθεση που την αφορούσε πάντα.

«Οι συνεπείς ασυνέπειες και οι έντονες αντιθέσεις με τις οποίες έπρεπε να συμφιλιωθώ και να ζήσω, οδηγούσαν σε μία εσωτερική μάχη για να καταλάβω, να απενοχοποιήσω την ταυτότητά μου και να την αποδεχτώ», εξηγεί η ίδια.

«Προσπαθώντας να βγάλω νόημα, όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους ανθρώπους γύρω μου και να μπορώ να αγαπώ, να αγκαλιάζω και να ζω σε αρμονία και ειρήνη και με τις δύο πλευρές του εαυτού μου», προσθέτει.

Στο βίντεο του «Γιατί Πουλί Μ’», που γυρίστηκε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, μίας εμβληματικής πόλης με βαρύ πολιτισμικό παρελθόν και παρόν, η Μαρίνα Σάττι, με τη βοήθεια του Μεξικανού σκηνοθέτη Alexis Gómez, καταφέρνει να μετατρέψει ένα παραδοσιακό τραγούδι σε ένα σύγχρονο ύμνο για την επιστροφή στις ρίζες, πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά είναι ο καθένας μας.

Όπως η Κωνσταντινούπολη, μία πόλη γεμάτη αντιφάσεις που την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα, έτσι και η Μαρίνα Σάττι έχει καταφέρει να ενσωματώσει και να χρησιμοποιήσει τον πλούτο που πηγάζει από τις ρίζες της, ως δύναμη για να βγει δυνατή και δημιουργική, καθιερώνοντας το δικό της μοναδικό στίγμα που βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι πολιτισμών.

Το «Γιατί Πουλί Μ’» είναι μία ωδή στην αναζήτηση των ριζών, στη συμφιλίωση με την προσωπική ταυτότητα και στην ελευθερία της έκφρασης και ύπαρξης έξω από τους συμβατικούς κανόνες.

«Γιατί, πουλί μ’, δεν κελαηδείς ‘πως κελαηδούσες πρώτα; Αχ, πώς μπορώ να κελαηδώ;
Πώς μπορώ να κελαηδώ ‘πως κελαηδούσα πρώτα; Μου κόψαν τα φτερούδια μου»