Σήμερα απολογείται η Πισπιρίγκου: «Δεν έχω σκοτώσει καμία από τις κόρες μου»

Σήμερα απολογείται η Πισπιρίγκου: «Δεν έχω σκοτώσει καμία από τις κόρες μου»

«Δηλώνω κατηγορηματικά αθώα» -Παρών στις πίσω θέσεις της δικαστικής αίθουσας, ο Μάνος Δασκαλάκης.

Ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, απολογείται σήμερα  η Ρούλα Πισπιρίγκου,  για την υπόθεση του θανάτου των δύο μικρότερων παιδιών, της Μαλένας  και της Ίριδας,  προσπαθώντας να αποτινάξει από πάνω της το στίγμα της μητέρας δολοφόνου.

Φορώντας μαύρα ρούχα και έχοντας δίπλα της τη μητέρα, την αδελφή και τον πατριό της, η Ρούλα Πισπιρίγκου έδωσε τη δική της εκδοχή ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου.

«Αρνούμαι στο σύνολο του το κατηγορητήριο, δηλώνω κατηγορηματικά αθώα, δεν έχω σκοτώσει καμία από τις τρεις κόρες μου, Μαλένα,  Ίριδα Τζωρτζίνα, που, σημειωτέον, σαν σήμερα χάθηκε από τη ζωή », είπε σήμερα με την έναρξη της απολογίας της.

Η Ρούλα Πισπιρίγκου ξεκίνησε την απολογία της μιλώντας για τα «πολύ ωραία παιδικά της χρόνια» και τις σχέσεις της.

Στη συνέχεια, δέχθηκε ερωτήσεις σχετικά με τις σπουδές της ως βοηθός νοσηλευτή:

Επειτα από ερωτήσεις της προέδρου τής έδρας κλήθηκε να περιγράψει τις σπουδές της στη νοσηλευτική, κρίσιμο ζήτημα σε όλη την υπόθεση των θανάτων των τριών παιδιών της οικογένειας Δασκαλάκη.

«Σπούδαζα τρία χρόνια νοσηλευτική σε επαγγελματικό λύκειο. Εκεί μαθαίνουμε πώς να φροντίζουμε τους ασθενείς, κυρίως την καθαριότητα και τη διατροφή των ασθενών», είπε η κατηγορουμένη και συμπλήρωσε ότι η εκπαίδευσή της στη χορήγηση φαρμάκων περιορίζεται στα βιβλία.

«Θεωρητικά εκπαιδευόμαστε, στα βιβλία. Πρακτικά ο νόμος για τους νοσηλευτές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπως είμαι εγώ, το απαγορεύει», σημείωσε η κατηγορουμένη, εξηγώντας πως ακολούθησε επαγγελματικά αυτόν τον δρόμο εξαιτίας του ποδοσφαίρου.

Πρόεδρος: Χορήγηση φαρμάκων;

Κατηγορούμενη: Όχι, περισσότερο περιποίηση ασθενούς.

Πρόεδρος: Έχετε εκπαιδευτεί στη δοσολογία και χορήγηση φαρμάκων;

Κατηγορούμενη: Θεωρητικά, ναι, αναφέρεται στα βιβλία, πρακτικά απαγορεύεται να δώσω φάρμακα. Στα νοσοκομεία, βέβαια, γίνεται…

Πρόεδρος: Κάνατε πρακτική;

Κατηγορούμενη: Ναι, εξάμηνη στο νοσοκομείο του Ρίου. Τον τελευταίο μήνα ανέβηκα στα τακτικά ιατρεία και αρχειοθετούσα τα εισιτήρια των ασθενών.

Πρόεδρος: Είπατε ότι δεν πήρατε την άδεια. Γιατί;

«Ο παππούς μου και ο θείος μου ήταν στον χώρο του ποδοσφαίρου. Υπάρχει μια ειδικότητα στον χώρο αυτόν για το ιατρικό προσωπικό του αγώνα και είχαμε συζητήσει ότι μπορούν να με βοηθήσουν στον χώρο αυτό. Δεν ολοκλήρωσα ποτέ τις σπουδές, τα παράτησα, επειδή η κολλητή μου φίλη είχε ένα τροχαίο που της κόστισε τη ζωή. Για περίπου 20 ημέρες ήμουν εκεί, έξω από την εντατική όπου νοσηλευόταν η φίλη μου».

Κατηγορούμενη: Για μία ημέρα δεν ολοκλήρωσα την πρακτική και δεν την πήρα. Είχε φύγει από τη ζωή η φίλη μου, η Ελένη. Μου έλειπε μία ημέρα για να την πάρω.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στο σεμινάριο πρώτων βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού, όπου εκπαιδεύτηκε στην ΚΑΡΠΑ.

Πρόεδρος: Πώς μάθατε να κάνετε ΚΑΡΠΑ;

Κατηγορούμενη: Σε κούκλα, μου έδειξε διασώστης…

Τι είπε

«Έχω χάσει ό,τι πολυτιμότερο υπήρχε στη ζωή μου»

Η κατηγορούμενη ξέσπασε σε κλάματα όταν μίλησε για την απώλεια των παππούδων της.

Αναφερόμενη στον θάνατο της γιαγιάς της, η κατηγορουμένη έκανε λόγο για τον πρώτο μεγάλο πόνο που βίωσε. «Με πόνεσε πολύ. Ηταν ο πρώτος θάνατος που βίωσα. Ηταν όλοι συντετριμμένοι στην οικογένεια.

Ο παππούς μου ήταν πρότυπο για εμένα. Ηταν το πρότυπο της ελληνικής οικογένειας οι παππούδες μου. Το κυριακάτικο φαγητό, κανόνες που έπρεπε να υπάρχουν, «έλα μπροστά από το τζάκι να μου πεις τι έχεις; Ποιος σε στενοχώρησε», φροντίδα… κυνηγούσαν την αδελφή μου να πιει το γάλα της. Κλασική μαμά, κλασικοί παππούδες, μόνο κλασικό μπαμπά δεν είχα», είπε, εμφανώς φορτισμένη.

Στη συνέχεια, ρωτήθηκε για τη διαχείριση των δύσκολων καταστάσεων:

Πρόεδρος: Πώς είστε σαν άνθρωπος στα δύσκολα;

Κατηγορούμενη: Τόσα χρόνια έχω χάσει ό,τι πολυτιμότερο υπήρχε στη ζωή μου. Προσπαθώ να φαίνομαι τόσο δυνατή, σε σημείο που με λένε σκύλα, αλλά ο ιατρικός μου φάκελος δείχνει τα αποτελέσματα… Βγαίνουν όλα στο σώμα μου. Είμαι εντελώς μόνη μου. Πάντα προσπαθούσα να δείξω πως δεν με λυγίζει τίποτα. Είμαι ειρωνική, αθυρόστομη…

Πρόεδρος: Μιλάτε για το διάστημα που βρίσκεστε στις φυλακές;

Κατηγορούμενη: Ναι.

Πρόεδρος: Είστε παρορμητική;

Κατηγορούμενη: Όχι, όχι με την έννοια ότι θα κάνω κάτι και θα το μετανιώσω, απλά κρατάω τα πράγματα μέσα μου…

Στο σημείο αυτό, η μητέρα της κατηγορουμένης βγήκε από την αίθουσα υποβασταζόμενη.

Διαβάστε περισσότερα άρθρα