Άνοιξαν σήμερα τα σχολεία – Και τώρα τα κεφάλια μέσα!

Άνοιξαν σήμερα τα σχολεία – Και τώρα τα κεφάλια μέσα!

Και κάθε Σεπτέμβρη τέτοια μέρα ανοίγει και το κουτί των αναμνήσεων των «μεγαλύτερων παιδιών..»

Με το που μπαίνει ο Σεπτέμβρης όλοι αρχίζουμε και σκεφτόμαστε αυτά που μας περιμένουν τον χειμώνα που έρχεται.. Δουλειά, υποχρεώσεις, θέρμανση, σχολεία, και φυσικά  οι μαθητές  που έχουν τον πρωταρχικό λόγο κάθε φθινόπωρο..

Όπως κάθε χρόνο, λοιπόν, έτσι και φέτος, όπως πάντα σχεδόν την ίδια μέρα.., τα σχολεία πήραν και πάλι ζωή, τα παιδιά βρήκαν ξανά τους συμμαθητές τους, μετά από σχεδόν τρεις μήνες, το πρώτο κουδούνι χτύπησε, μπήκαν στις αίθουσες, πήραν τα βιβλία τους, το πρόγραμμά τους και τώρα κάθε κατεργάρης στο πάγκο του..

Είναι αυτή η μέρα που οι «παλιοί» μαθητές φέρνουν στην μνήμη τους την δική τους σχολική έναρξη..

Είναι αυτή  η μέρα που έρχονται  στο νου με νοσταλγία, όλα εκείνα τα χρόνια, η αυλή, το σχολείο, οι γωνιές μας, τα γνωστά παταράκια για τις κοπάνες μας, οι συμμαθήτριες, οι χαρές και οι λύπες μας. Και βέβαια οι καθηγητές μας , οι παράξενοι , οι ιδιότροποι, οι καλοί και οι αδιάφοροι ο καθένας είχε την θέση του στην καρδιά μας..

Τότε που το σχολείο λειτουργούσε 6 ημέρες την εβδομάδα, λειτουργούσε και το Σάββατο..

Τότε που τα πράγμα ήταν «πολύ»  διαφορετικά, που όλοι οι μαθητές,  λίγο- πολύ έμοιαζαν μεταξύ τους…

Τότε που όλοι φορούσαν εκείνο το μπλε φρεσκοσιδερωμένο ρούχο με τον κολλαριστό λευκό γιακαδάκι στο λαιμό, την σχολική ποδιά.. που μπήκε στο χρονοντούλαπο το 1982

Τα συναισθήματα μαθητών και γονέων ήταν ανάμικτα τότε, πολλοί ανακουφίστηκαν, καθώς πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδιζε την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα.

Αντίθετα, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν ότι με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, ειδικά των κοριτσιών, μετατρέποντας τα σχολεία σε σχολικές πασαρέλες.

Πολλοί είναι αυτοί που αναπολούν με νοσταλγία τις «αθώες» εκείνες εποχές που δεν αγωνιούσαν καθημερινά για την εντύπωση που θα προκαλέσει η εμφάνισή τους στους συμμαθητές τους.

Τελικά, η μπλε ποδιά «άντεξε» ακόμα για 2-3 χρόνια, τη φορούσαν ακόμα κάποιες μαθήτριες, ώσπου από το 1984 δεν ξαναεμφανίστηκε στα σχολεία. Έκτοτε οι μαθητές φορούν τα κανονικά τους ρούχα ακολουθώντας απλώς κάποιους τυπικούς κανόνες ευπρέπειας.

Κάθε χρόνο, στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, οι οικογένειες έτρεχαν στα μεγάλα καταστήματα της εποχής, Μινιόν, Αφοί Λαμπρόπουλοι, Κατράντζος, Δραγώνας, για να αγοράσουν τις σχολικές ποδιές , τα σχολικά είδη και τις «σάκκες» τις σημερινές  (σχολικές τσάντες),  τις οποίες πολύ συχνά διατηρούσαν και τα 6 χρόνια, σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού.

Τα τετράδιά  ήταν όλα μπλε, με μία μόνο διακριτική ετικέτα που έγραφε πάνω «Διεθνές». Τα αγαπημένα μας ήταν εκείνα με τις γραμμές στο κάτω μόνο μισό της σελίδας, το πάνω μισό ήταν κενό για ζωγραφιές.

Τα βιβλία τα ντύναμε με διάφανο αυτοκόλλητο, είτε με αποσπώμενες ζελατίνες με σχεδιάκια .Όσο για τις κασετίνες, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες. Πάνινες, μεταλλικές, μεγάλες, μικρές, ήταν ο μοναδικός ίσως λόγος για τον οποίο χαιρόμασταν κάθε Σεπτέμβρη που πλησίαζαν οι μέρες να ανοίξουν τα σχολεία.

Τότε που αν δεν ήξερες το μάθημά σου ή μιλούσες κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ο δάσκαλος “στις έβρεχε” με τον χάρακα ή με τη βέργα (και έτσουζε η άτιμη) ή σου τραβούσε το αυτί. Γιατί τότε πίστευαν πως “το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο”..

Ο δάσκαλος ή ο καθηγητής είχε το δικαίωμα από το να αποβάλλει ένα παιδί μέχρι και να το χτυπήσει, αν έκρινε ότι αυτό θα βοηθούσε στην…μόρφωσή του..

Τότε που η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν, ήταν η δημοτική με το πολυτονικό σύστημα , την δασεία, την περισπωμένη, την οξεία και την ψιλή (και αυτή μπήκε στο χρονοντούλαπο από το 1981)..

Τότε που δεν ξέραμε τι θα πει κατάληψη.. παρά μόνο τις γνωστές σε όλους μας κοπάνες..

Τελικά τα τότε σχολεία αντικατοπτρίζουν τις παιδαγωγικές μεθόδους, της τότε εποχής και όχι μόνο.. και είναι πραγματικά ενδιαφέρον να γνωρίζουμε πως ήταν τα σχολεία τότε και πως έφτασαν σε αυτήν την εξέλιξη σήμερα…

Διαβάστε περισσότερα άρθρα