Στέλιος Παρλιάρος: Φοβόντουσαν κάποιοι ότι θα τους κολλήσω AIDS από τα γλυκά
17 Απριλίου 2024
Στέλιος Παρλιάρος: Φοβόντουσαν κάποιοι ότι θα τους κολλήσω AIDS από τα γλυκά
Ο Στέλιος Παρλιάρος έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και μεταξύ άλω, ο γνωστός ζαχαροπλάστης μίλησε για το bullying που βίωσε στο σχολείο, για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε και τη φιλία του με τον σχεδιαστή μόδας, Billy Bo, ο οποίος πέθανε από AIDS.
Στην αρχή, ο Στέλιος Παρλιάρος αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και τις πρώτες προσπάθειές του στον χώρο της ζαχαροπλαστικής: «Γεννήθηκα στην Κωνσταντινούπολη και ήρθα στην Αθήνα στη Γ’ δημοτικού, οι γονείς μου έβλεπαν ότι δεν τα κατάφερνα με τα τουρκικά στο σχολείο. Στο σχολείο ήμουν δακτυλοδειχτούμενος, μου έλεγαν: “Στην Πόλη είχατε ρεύμα; Μένατε σε τσαντίρι;”, θεωρούσαν ότι η Κωνσταντινούπολη είναι κάπου άλλου. Οι ποδιές για το σχολείο που μου είχε ράψει η γιαγιά μου ήταν μακριές, όταν ήρθα στην Αθήνα και τις φορούσα, λέγανε: “Κοίτα τι φοράει, κοριτσίστικη φούστα”. Πήγα σε νυχτερινό τεχνικό λύκειο για να γίνω μηχανικός άλλα τίποτε, μέχρι που μπήκα σε ένα εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και είπα αυτή είναι η δουλειά μου».
Και συνέχισε, περιγράφοντας τις οικονομικές δυσκολίες που πέρασε. «Για εννέα μήνες ταλαιπωρήθηκα πολύ να κάνω δικό μου μαγαζί, γιατί δεν με πίστευε κάνεις, ήταν υπόγειο το πρώτο μου μαγαζί, όπου έφτιαχνα ωραίες βιτρίνες. Ο πατέρας μου δεν πρόλαβε το μαγαζί μου, όταν με το ζόρι τον φέραμε από την Κωνσταντινούπολη, μελαγχόλησε στην Ελλάδα και πέθανε στα 67 του. Είχα χρέη στο δημόσιο γιατί έκανα οικονομικά ανοίγματα, ήμουν μικρός και καλλιτεχνική φύση και δεν με ένοιαζε, άλλα τα ξεχρέωσα και τα ξεπέρασα. Έπεσαν πολλά κοράκια για να πάρουν την επιχείρηση γιατί ήθελα έναν συνέταιρο και κάποια στιγμή, το 2002 άρχισα να βγάζω το όνομά μου προς τα έξω. Το 2004, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, άλλαξα τελείως πορεία στη ζωή μου, εδώ και 20 χρόνια είμαι ένας άλλος άνθρωπος, είναι η καλύτερη μου εποχή», παραδέχτηκε ο Στέλιος Παρλιάρος.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης μίλησε για την φιλία του με τον Billy Bo: «Είχα γνωρίσει τον Billy Bo και μάλιστα ένα κομμάτι του ξεκινήματος μου το οφείλω σε εκείνον και στον Μάκη Τσέλιο. Ο Billy Bo ήταν ένας φωτεινός άνθρωπος, δύσκολος, του είχαν καλλιεργήσει ότι ήταν ο ωραίος της εποχής, είχε το αντίστοιχο ύφος, άλλα διέθετε καλή ψυχή. Έζησα έναν αποκλεισμό τότε γιατί ο κόσμος ήξερε ότι έκανα παρέα με τον Billy Bo και φοβόταν μην τυχόν και τους κολλήσω AIDS από τα γλυκά».
