Tέμπη, ένας χρόνος μετά: «Πήγε στο κυλικείο και δεν τον ξαναείδε ποτέ»
29 Φεβρουαρίου 2024
Tέμπη, ένας χρόνος μετά: «Πήγε στο κυλικείο και δεν τον ξαναείδε ποτέ». Έναν χρόνο μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, ένας εκ των διασωστών που έφτασαν πρώτοι στο σημείο της τραγωδίας, μιλάει στο CNN Greece για όσα έζησε εκείνη την εφιαλτική νύχτα που όπως λέει, δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Το ημερολόγιο έγραφε 28 Φεβρουαρίου 2023. Ήταν 23:22, όταν δύο αμαξοστοιχίες, ένα επιβατικό τρένο και ένα εμπορικό, συγκρούστηκαν στην περιοχή Ευαγγελισμός, κοντά στα Τέμπη.
Οι πρώτες πληροφορίες έκαναν λόγο για οκτώ νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, ωστόσο όσο περνούσαν οι ώρες και οι ημέρες, ο αριθμός αυξανόταν. Δέκα νεκροί, 15 νεκροί, 25 νεκροί. Ο τελικός απολογισμός, 57 νεκροί, για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της Ελλάδας.
Επί τρεις ολόκληρες ημέρες, οι εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού της περιοχής, βρέθηκαν στον τόπο της φρίκης, εκεί όπου έσβησαν δεκάδες ζωές, κυρίως νέα παιδιά.
«Βλέπαμε σορούς δεξιά και αριστερά, κάποιοι είχαν εκσφενδονιστεί από τα βαγόνια…»
«Όταν φτάσαμε στον τόπο της τραγωδίας εκείνο το βράδυ, η κατάσταση ήταν δύσκολη. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική. Υπήρχε φωτιά ενεργή σε διάφορα βαγόνια για αρκετή ώρα, κάτι που δυσκόλευε ακόμη και την αναπνοή», λέει στο CNN Greece ο εθελοντής διασώστης του Ερυθρού Σταυρού και αρχηγός του Σώματος Εθελοντών Σαμαρειτών του παραρτήματος του ΕΕΣ Ελασσόνας, Νίκος Μπαρλαγιάννης, που έφτασε από τους πρώτους στο σημείο.
Αντικρίσαμε σορούς δεξιά και αριστερά, κάποιοι είχαν εκσφενδονιστεί στα χωράφια από τα βαγόνια, υπήρχε πανικός, άλλοι είχαν βγει από τα βαγόνια και αναζητούσαν τους δικούς τους…», θυμάται.
«Πήγε για νερό στο κυλικείο και δεν τον ξαναείδε ποτέ…»
«Δεν θα ξεχάσω την κοπέλα με καταγωγή από την Τουρκία, που ήταν στο τρίτο βαγόνι. Άρχισε να φωνάζει, ήταν χτυπημένη, τα ρούχα της ήταν σκισμένα, έψαχνε το αγόρι της που είχε πάει να πάρει νερό από το κυλικείο. Δεν τον ξαναείδε ποτέ».
Πρόκειται για τον 22χρονο φοιτητή του ΑΠΘ, Γιώργο Παπάζογλου, που τη στιγμή της μοιραίας σύγκρουσης βρέθηκε στο κυλικείο του τρένου, στο δεύτερο βαγόνι, το οποίο κάηκε ολοσχερώς. Ο Γιώργος δεν βρέθηκε ποτέ, όπως και κανείς από το κυλικείο…
«Προσπαθήσαμε να της δώσουμε τις πρώτες βοήθειες, δεν ξέραμε και από εκρήξεις τι μπορεί να γίνει, τη συγκρατήσαμε να μείνει στην άκρη και μπήκαμε εμείς μέσα με την ΕΜΑΚ να ξεκινήσουμε απεγκλωβισμούς. Ήταν η απόλυτη φρίκη», αναφέρει ο κ. Μπαρλαγιάννης.
«Πτώματα, τραυματίες, πανικός, οι γονείς περίμεναν να αναγνωριστεί το παιδί τους»
«Εμείς ήμασταν στο σημείο μέχρι τις 3 τα ξημερώματα, βοηθούσαμε να διακομιστούν οι τραυματίες, μετά πήγαμε στο νοσοκομείο της Λάρισας όπου είχαν έρθει γονείς και ρωτούσαν για τα παιδιά τους. Μας βομβάρδιζαν με ερωτήσεις, οι εικόνες ήταν τραγικές. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο», θυμάται σήμερα, έναν χρόνο μετά την τραγωδία, ο εθελοντής διασώστης.
«Δεν θα ξεχάσω την Παρασκευή το βράδυ, τρεις ημέρες μετά την τραγωδία, ήμασταν στο νοσοκομείο… Οι γονείς που ήταν εκεί, άυπνοι, εξουθενωμένοι, και τους οποίους έβλεπα κάθε μέρα, περίμεναν ακόμα απεγνωσμένοι να αναγνωριστεί το παιδί τους, είχαν μια ελπίδα, μήπως το παιδί τους ζει…».
Έναν χρόνο μετά, οι οικογένειες των θυμάτων αλλά και τραυματίες που επέζησαν ζητούν Δικαιοσύνη. Τα τραύματα ωστόσο, δεν θα θεραπευτούν ποτέ.
