Ιατροδικαστές της Χαμάς: “Οι άνθρωποι κακοποιήθηκαν τόσο βάναυσα που δεν αναγνωρίζονται”
17 Οκτωβρίου 2023
Ιατροδικαστές της Χαμάς: “Οι άνθρωποι κακοποιήθηκαν τόσο βάναυσα που δεν αναγνωρίζονται”, oι επιστήμονες προσπαθούν να ταυτοποιήσουν τα πτώματα για να τα παραδώσουν στις οικογένειές τους.
Οι ιατροδικαστές παλεύουν να αναγνωρίσουν τα 297 πτώματα που έχουν υποστεί τόσο βάναυση κακοποίηση που δεν αναγνωρίζονται. Στο Εθνικό Ιατροδικαστικό Κέντρο του Ισραήλ οι εικόνες σοκάρουν καθώς τα απανθρακωμένα λείψανα ήταν τόσο παραμορφωμένα που στην αρχή ακόμα και οι ιατροδικαστές δεν κατάλαβαν ότι επρόκειτο για δύο ανθρώπους. Αλλά όταν οι παθολόγοι άρχισαν να εξετάζουν προσεκτικά, κατάφεραν να δουν ότι τα πτώματα που είχαν απέναντί τους ήταν ενός ενήλικα και ενός παιδιού που αγκαλιάζονταν σφιχτά.
Οι επιστήμονες που είναι ζουν τέτοιες καταστάσεις λένε πώς τέτοιες εικόνες τις βλέπουν συνεχώς και αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να διαχωρίσουν προσεκτικά τα ενωμένα λείψανα δύο αβοήθητων και αθώων ανθρώπων που, στις τελευταίες τους στιγμές, κατάλαβαν ότι το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να αγκαλιαστούν και να περιμένουν τον μαρτυρικό θάνατο.
Οι γιατροί ξεσπούν σε λυγμούς καθώς προσπαθούσαν να εξηγήσουν το πόσο σημαντικό είναι να αναγνωριστούν αυτοί οι άνθρωποι.
Τα πτώματα που είναι δύσκολο να αναγνωριστούν
Από τα 959 πτώματα που έχουν μεταφερθεί μέχρι στιγμής στη στρατιωτική βάση Shura, αυτά που είναι πιο δύσκολο να αναγνωριστούν μεταφέρονται στο ιατροδικαστικό κέντρο στο Τελ Αβίβ, όπου ομάδες επιστημόνων εργάζονται νυχθημερόν για να ανακαλύψουν ποιοι είναι. Έχουν πλήρη επίγνωση ότι οι βασανισμένες οικογένειες των αγνοουμένων είναι απελπισμένες και απλά πρέπει να μάθουν. Ορισμένα θύματα πυροβολήθηκαν και στη συνέχεια πυρπολήθηκαν, άλλα δέθηκαν με συρματόσχοινα και καταδικάστηκαν σε μια φλεγόμενη κόλαση.
Μέχρι χθες, υπήρχαν 297 πτώματα τόσο φρικτά κακοποιημένα που ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν ακόμα και από τους πιο εξειδικευμένους επιστήμονες. Μερικές φορές, το μόνο από το οποίο μπορούν να πιαστούν για να βγάλουν άκρη είναι μερικά θραύσματα οστών. Αυτό είναι κυριολεκτικά το μόνο που έχει απομείνει από κάποιον.
Ο Τσεν Κούγκελ, διευθυντής του κέντρου, δείχνει έναν σωρό από οστά. «Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι εκεί μέσα. Μόνο τμήματα ενός κρανίου. Ένα ζυγωματικό οστό. Αυτό είναι το μόνο που έχει απομείνει από αυτούς. Τα σώματά τους έχουν εξαϋλωθεί».
Σε άλλη φωτογραφία ένας άνδρας έχει δολοφονηθεί πισώπλατα. «Μπορείτε να δείτε από τα σημάδια του καρπού του ότι ήταν δεμένος με χειροπέδες πίσω από την πλάτη του. Και μετά εκτελέστηκε».
Ο δρ Κούγκελ έκλαιγε καθώς περιέγραφε πώς είχαν παραλάβει λείψανα τόσο παραμορφωμένα που χρειάστηκε να κάνουν αξονική τομογραφία για να καταλάβουν ότι υπήρχαν δύο πτώματα. Ένα μεγάλο και ένα μικρό.
Δείχνοντας τη σάρωση από την αξονική λέει: «Μπορείτε να καταλάβετε από το σχήμα της σπονδυλικής τους στήλης ότι πρόκειται για έναν ενήλικα και ένα παιδί, που κάθονται μαζί και αγκαλιάζονται σφιχτά μεταξύ τους. Στις τελευταίες τους στιγμές. Κάηκαν μέχρι θανάτου έτσι. Αποτεφρώθηκαν ζωντανοί μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον».
Ο δρ Kugel, ιατροδικαστής εδώ και 31 χρόνια, έκανε συνεχώς παύσεις για να πάρει βαθιές αναπνοές, αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει.
«Αυτό είναι συγκλονιστικό και τόσο δύσκολο να το βλέπει, ακόμη και για ανθρώπους σαν κι εμένα που ασχολούνται τόσα χρόνια με την επιστήμη της ιατροδικαστικής», είπε.
Όπου και αν κοιτάξεις μέσα στο νεκροτομείο έβλεπες γύρω σου μια κόλαση. Πολλοί από τους αθώους ανθρώπους που σφαγιάστηκαν έχουν τραύματα από σφαίρες στα χέρια τους, καθώς μάταια προσπαθούσαν να αμυνθούν από τις σφαίρες.
Ο δρ Κούγκελ λέει: «Είναι φρικτό. Και υπάρχουν τόσα πολλά κοντέινερ και είναι όλα γεμάτα πτώματα. Είναι τόσο τρομερό. Το μέγεθος της σκληρότητας είναι αδιανόητο».
Η δουλειά της ομάδας της είναι να προσπαθήσει να ταυτοποιήσει τα θύματα, ώστε να ενημερωθούν το συντομότερο δυνατό οι συγγενείς τους οι οποίοι θέλουν να μάθουν πώς πέθαναν οι άνθρωποί τους.
Είπε ακόμα ότι η αιθάλη στην τραχεία ενός ατόμου έδειχνε ότι ήταν ζωντανός και ανέπνεε καπνό – και πέθανε από τη φωτιά και όχι από όπλο.
«Κάνουμε αξονικές τομογραφίες, βιοψίες, ελέγχουμε το DNA και τα δακτυλικά αποτυπώματα – αν έχουν απομείνει δάχτυλα – και κάθε στοιχείο που μπορούμε να βρούμ. Αλλά τώρα ασχολούμαστε με το πιο δύσκολο κομμάτι αυτό της εξυχνίασης. Φοβάμαι ότι θα υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που δεν θα ταυτοποιήσουμε ποτέ. Οι συγγενείς πρέπει να είναι προετοιμασμένοι γι’ αυτό». Τα θύματα κυμαίνονται από πολύ ηλικιωμένους έως πολύ νέους.
Ο δρ Κούγκελ επιβεβαίωσε ότι ανάμεσα στα πτώματα ήταν και αποκεφαλισμένα μωρά. «Ναι. Ναι, το έχω δει αυτό».
Ο ίδιος όπως είπε δεν γνώριζε πώς είχαν αποκεφαλιστεί τα μωρά καθώς δεν μπορούσε να πει με σιγουριά αν τα είχαν κόψει με μαχαίρι ή αν τα είχαν ανατινάξει από χειροβομβίδα. Είπε: «Δεν μπορώ να πω. Μπορώ να πω ότι είδα ανθρώπους χωρίς κεφάλια».
Σε άλλο σημείο λέει: «Δουλεύουμε στον κόσμο των νεκρών εκεί μέσα. Αλλά όταν βγαίνω εδώ έξω, στον κόσμο των ζωντανών, και μιλάω μαζί σας και ο ήλιος λάμπει, είναι σαν να είναι φυσιολογικό… μόνο που δεν είναι».
Κάπου σε κάθε κομμάτι απανθρακωμένου σώματος βρίσκεται ένα ζωτικής σημασίας εγκληματολογικό στοιχείο που θα να δώσει απάντηση σε οικογένειες που περιμένουν με αγωνία να μάθουν τι απέγιναν οι άνθρωποί τους.
