Γιάννης Καρακωνσταντής | Ο φωτογράφος της λεπτομέρειας και του έντονου συναισθήματος

Αγαπητοί αναγνώστες, σήμερα ο ταλαντούχος Γιάννης Καρακωνσταντής μας παραχωρεί μια υψηλού επιπέδου φωτογραφική συνέντευξη!

Ξεκινάμε με το δεξί τη νέα χρονιά καλωσορίζοντας στη στήλη φωτογραφίας που τόσο έχετε αγαπήσει, τον εξαίρετο φωτογράφο Γιάννη Καρακωνσταντή, γεμάτο όρεξη και μεράκι για τη φωτογραφία γάμου και βάπτισης που ομολογουμένως τα έχει πάει σε υψηλό επίπεδο τόσο σε δημιουργικότητα όσο και σε φαντασία.

Ο Γιάννης ζει και δραστηριοποιείτε στο όμορφο Καρλόβασι της Σάμου. Προσωπικά παρακολουθώ τη δουλειά του εδώ και 4 χρόνια και από την πρώτη κιόλας στιγμή με κέρδισε η ξεχωριστή ματιά του. Ένα από τα κυριότερα στοιχεία του για εμένα είναι ο σεβασμός με τον οποίο προσέγγιζε τα μυστήρια και το διαφορετικό συναίσθημα που έβγαζε από κάθε ζευγάρι. Του πρότεινα με μεγάλη μου χαρά να μου παραχωρήσει συνέντευξη, συζητώντας για πολλά θέματα φωτογραφίας που απασχολούν τον κόσμο που την αγαπά. Μέσα από την συνέντευξη θα τον γνωρίσουμε καλύτερα και θα διδαχτούμε τη δική του φιλοσοφία όσον αφορά το γάμο και τη βάπτιση. Πιστεύω οτι είναι ένας τομέας της φωτογραφίας ιδιαίτερα απαιτητικός και χρειάζεται πολλές γνώσεις και παρατηρητικότητα. Πάμε λοιπόν να δούμε τι μας είπε…

Γιάννη πώς περιγράφεις τον εαυτό σου με λίγα λόγια, πρώτα ως φωτογράφο και μετά ως χαρακτήρα?

Ως φωτογράφος επικεντρώνω περισσότερο στη λεπτομέρεια και όχι τόσο στο πλαίσιο. Για παράδειγμα, με ενδιαφέρει να αναδεικνύω τα μέρη, στοιχεία ενός αστικού ή και φυσικού τοπίου που τελικά είναι αυτά που το συνθέτουν. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να είναι κανείς συνεχώς σε κίνηση για να μπορεί να τα εντοπίσει και να τα συλλάβει κάτι που απαιτεί και παρατηρητικότητα, δραστήριο μάτι. Με αυτή την έννοια ότι αντικατοπτρίζεται στη φωτογραφία δίνεται ως μοναδικό, από νέα οπτική και γι’ αυτό νιώθουμε δημιουργικοί. Τα παραπάνω όταν γίνονται τρόπος ζωής σε ακολουθούν, σε χαρακτηρίζουν και ως άνθρωπο.

Δείτε περισσότερες συνεντεύξεις φωτογράφων απο τον Χρήστο Λαρισσαίο εδώ

Πώς ξεκίνησες το ταξίδι σου στον κόσμο της φωτογραφίας? Τι  ήταν αυτό που σου έκανε το κλικ?

Επειδή μένω σε ένα πανέμορφο νησί το οποίο είναι σύνθεση πολλών, διαφορετικών ακόμα και αντιθετικών τοπιών θέλησα με κάποιο τρόπο να τα αποτυπώσω σε πρώτη φάση, να δοκιμάσω αν μπορώ ακόμα και να τα μετασχηματίσω μέσα από το φακό. Έτσι ξεκίνησε η αναζήτηση της πρώτης φωτογραφικής μηχανής (compact) και στη συνέχεια το κυνήγι της λήψης. Βέβαια αν δε συναντούσα και τον κατάλληλο άνθρωπο ο οποίος προσφέρθηκε να μου παράσχει μαθήματα, ώστε το εμπειρικό κομμάτι που είχα μέχρι εκείνη τη στιγμή να γίνει πιο συνειδητό, δε θα μιλούσαμε με τους ίδιους όρους. Εν ολίγοις αυτός ήταν ο καταλύτης που μετέτρεψα την προσωπική ευχαρίστηση σε επαγγελματική δραστηριότητα. Κλείνοντας θέλω να πω ότι σε αυτό το φωτογραφικό ταξίδι είναι από την αρχή δίπλα μου η σύζυγος μου Λέλα Καραγιάννη που είναι εξίσου φωτογράφος , χωρίς την δική της στήριξη δεν θα είχα καταφέρει να φτάσω στο επίπεδο μου είμαι .

Ο τομέας  που διαπρέπεις είναι αυτός των μυστηρίων γάμου – βάπτισης. Τι σε οδήγησε σε αυτήν την κατηγορία της φωτογραφίας ? Ένας φωτογράφος γάμων – βαπτίσεων  τι προσόντα χρειάζεται ?

Ασχολήθηκα με τα μυστήρια γάμου-βάπτισης γιατί νιώθω σε αυτά ότι δημιουργούνται στιγμές και συναισθήματα στο μέγιστο βαθμό, πολλή χαρά, ενθουσιασμός, συγκίνηση κλπ. Άλλωστε στα μυστήρια οι μετέχοντες, οι πρωταγωνιστές βιώνουν ή/και επιδιώκουν μια μοναδική εμπειρία. Είναι πρόκληση για μας να απαθανατίζουμε αυτές τις στιγμές και να τις προσφέρουμε. Γιατί για μας τα «αποδεικτικά» εκείνων των ημερών, οι οποίες δεν μπορούν να επαναληφθούν, λειτουργούν και ως υπενθυμίσεις για την μετέπειτα πορεία. Συνεπώς, η μεγαλύτερη ευχαρίστηση μας είναι όταν ολοκληρώνεται η διαδικασία με την παράδοση των φωτογραφιών στους εμπλεκόμενους. Άρα, μιλώντας για μια απαιτητική δουλειά τόσο κατά τη διάρκεια του μυστηρίου όσο και κατά την επεξεργασία του υλικού χρειάζεται οξυμένη αντίληψη, επαγγελματισμό γιατί μιλάμε για πολύ προσωπικές και ιδιαίτερες στιγμές, συνεχή κίνηση με διακριτικότητα, αλλά να είναι σε θέση κανείς να βιώνει την κατάσταση μαζί με το ζευγάρι για να μπορεί να αξιολογεί και να αποτυπώνει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις εκφράσεις των συναισθημάτων τους.

Θεωρείς ο κόσμος αυτή την εποχή εκτιμά το επάγγελμα του φωτογράφου? Μπορεί να εκτιμήσει την ποιοτική δουλειά?

Φυσικά και το εκτιμά, γι’ αυτό άλλωστε εμπιστεύονται τους φωτογράφους σε τόσο σημαντικές στιγμές της ζωής του. Και λόγω των social media, ο περισσότερος κόσμος πλέον είναι εξοικειωμένος με τη φωτογραφία, μπορεί όχι άρτια, αλλά είναι σε θέση να διακρίνει το ποιοτικό, και πολύ περισσότερο είναι συνειδητοποιημένος στο τι χρειάζεται και επιζητά ο ίδιος από τη φωτογραφία και το φωτογράφο.

Ως έμπειρος φωτογράφος κατά τη γνώμη σου μπορεί  κάποιος να βιοποριστεί θέτοντας την φωτογραφία ως επάγγελμα? Υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες για τους επαγγελματίες φωτογράφους του κλάδου?

Μπορεί κανείς να βιοποριστεί, αν είναι καθαρός από την αρχή ο στόχος άλλα και τα απαραίτητα βήματα επίτευξης. Χρειάζεται δηλαδή συνέπεια και επαγγελματισμό. Ευνοϊκές συνθήκες δε συναντώνται σε κανέναν κλάδο, συνεπώς κι σε αυτή την περίπτωση επαφίεται κατά πολύ στην ευχέρεια του επαγγελματία να δημιουργήσει ο ίδιος τις συνθήκες στο βαθμό που μπορεί, φυσικά, γιατί πάντοτε επιδρούν και άλλοι παράγοντες.

Για να επιβιώσει ένας φωτογράφος και να έχει επιτυχημένη πορεία στην τέχνη της φωτογραφίας σε τι πρέπει να κάνει focus? Μπορεί να εξελιχθεί ως αυτοδίδακτος?

Σε ότι καταπιάνεται κανείς, χρειάζονται υψηλά επίπεδα αυτοσυνειδησίας και αυτογνωσίας. Στο βαθμό που δε μιλάμε για προσωπική δραστηριότητα, χρειάζεται γνώση του αντικειμένου της φωτογραφίας για να μπορεί να χρησιμοποιεί τον εξοπλισμό του στο έπακρο, αν και ο εξοπλισμός από μόνος του όσο πλήρης και σύγχρονος κι αν είναι δεν καθιστά αυτόματο το φωτογράφο καλό. Συνεπώς, αν και απαιτητική η κατάκτηση της γνώσης της φωτογραφίας, ποτέ δεν είναι απόλυτη, χρειάζεται συνεχώς να παρακολουθεί κανείς τις εξελίξεις στο χώρο, στην τέχνη του, να διαβάζει, και φυσικά να προχωρά σε συνεχείς λήψεις για να βελτιώνεται και πρακτικά, με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να εξελιχθεί ως αυτοδίδακτος.

Ποια είναι κατά την γνώμη σου τα κριτήρια μιας καλής και σε εισαγωγικά σωστής φωτογραφίας?

Υπάρχουν πολλά κριτήρια, βάσει κανόνων, για να είναι σωστή μία φωτογραφία. Επομένως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τους κανόνες, αλλά ούτε να μας καθορίζουν αυστηρά, επιχειρούμε μια δημιουργική σύνθεση για να αποτυπώσουμε συναισθήματα αν πρόκειται για ένα πορτρέτο λόγου χάρη. Το ουσιαστικότερο κριτήριο, όμως, είναι ένα. Αν καταφέρει ο φωτογράφος να κατευθύνει το μάτι του θεατή σε αυτό που θέλει να του δείξει, τότε έχει πετύχει κανείς τη «σωστή» φωτογραφία.

Διαμένεις και δραστηριοποιείσαι στην Σάμο, πρόκειται για επαρχία μακριά από την Αθήνα και τους αγχώδεις ρυθμούς μιας πολύ μεγάλης πόλης. Πώς διαμορφώνεται η καθημερινότητα για έναν φωτογράφο σε αυτό το μέρος? Θεωρείς έχει διαφορά να δραστηριοποιείσαι σε ένα νησί απ ότι σε μεγάλα αστικά κέντρα?

Θεωρούμε τους εαυτούς μας από τους τυχερούς που δεν μένουμε σε κάποιο αστικό κέντρο και μπορούμε ταυτόχρονα να δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά σε αυτό που μας χαροποιεί. Σε ένα τέτοιο μέρος, απουσία του άγχους, η καθημερινότητα όχι απλά δεν είναι τόσο πιεστική, αλλά αντίθετα δημιουργική δεδομένου ότι λαμβάνουμε συνεχή ερεθίσματα από το φυσικό τοπίο που από μόνο του είναι ανεξάντλητο. Αν και θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η επαγγελματική δραστηριότητα στην επαρχία είναι πιο περιορισμένη σε σχέση με κάποιο αστικό κέντρο λόγω της χαμηλότερης ζήτησης, που πληθυσμιακά ισχύει, και σε συγκεκριμένες περιόδους μειώνεται ακόμα περισσότερο, τους χειμερινούς μήνες για παράδειγμα, ωστόσο αντισταθμίζεται με την καλοκαιρινή περίοδο καθώς το νησί, πέρα από τον ντόπιο πληθυσμό, φιλοξενεί μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

Κλείνοντας θέλω να δώσεις μια συμβουλή στα νέα παιδιά που αγαπούν τη φωτογραφία και είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν το ταξίδι τους σε αυτή.

Αρχικά να συνεχίσουν να αγαπούν τη φωτογραφία, να τολμούν τους πειραματισμούς, να επιδιώξουν να δημιουργήσουν προσωπικό στυλ το οποίο χρειάζεται χρόνο, άρα η ανυπομονησία, αν και λογική για τα νέα παιδιά, δεν είναι καλός σύμβουλος. Να μάθουν να κρίνουν τις φωτογραφίες τους, να μη φοβούνται δηλαδή να έρθουν αντιμέτωποι με τις αδυναμίες της εκάστοτε φωτογραφίας και τις δικές τους. Άλλωστε πάνω στη φωτογραφική μηχανή υπάρχει το κουμπί delete, μη φοβηθούν να το πατήσουν αν κάτι δεν είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα (φράση δανεισμένη από τον «δάσκαλο μου»). Όσοι συνεχίσουν επαγγελματικά, πρέπει να μη σταματήσουν να την αντιμετωπίζουν ως χόμπι γιατί η προσωπική ευχαρίστηση είναι που τροφοδοτεί τη συνέχεια.

Η συζήτηση με τον Γιάννη ήταν εποικοδομητική και ανεξάντλητη, κάπου εδώ όμως έφτασε στο τέλος της. Σήμερα μάθαμε πάρα πολλά πράγματα από έναν εξαιρετικό άνθρωπο και φωτογράφο. Όπως συνηθίζω να λέω πάντα ,η φωτογραφία δεν είναι μόνο ένα κλικ, είναι συνδυασμός μυαλό, καρδιάς και των χεριών μας. Ο Γιάννης αποδεικνύει περίτρανα αυτή μου την άποψη. Κλείνοντας θα σταθώ στο γεγονός ότι όταν αγαπάς και «πονάς» αυτό που κάνεις, χρειάζεται να παλέψεις γι’ αυτό και φυσικά να μην τα παρατήσεις ποτέ. Η φωτογραφία είναι τέχνη, είναι ένα ταξίδι με αφετηρία και χωρίς κανένα τέλος. Εύχομαι να είστε δημιουργικοί, να έχετε αισιοδοξία και φαντασία.

Εμείς ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το μεθεπόμενο Σάββατο ,που αλλού; Εδώ, στον νούμερο ένα διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας, τον planetwebradio.gr.

Δείτε εδώ το site του Χρήστου Λαρισσαίου