Βασίλισσα Ελισάβετ: Τα αστρονομικά μεγέθη της κηδείας της που έγραψαν ιστορία

Σε 7,5 εκατ. δολ. κατ’ ελάχιστον εκτιμάται ότι κόστισε η τελετή, με 2.000 επίσημους προσκεκλημένους – Πρωτοφανές το παγκόσμιο ενδιαφέρον, αφού την παρακολούθησαν πάνω από 4,1 δισ. τηλεθεατές

Άνευ οποιουδήποτε ιστορικού προηγουμένου είναι το ενδιαφέρον το οποίο προσέλκυσε, σε κυριολεκτικά οικουμενική κλίμακα, η κηδεία της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Οι τηλεθεατές της μεγαλοπρεπούς και πολύωρης τελετής υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 4,1 δισ. άτομα σε όλο τον κόσμο. Το στοιχείο αυτό και μόνο αρκεί για να πιστοποιήσει ότι, ενώ η Ελισάβετ πέρασε στην ιστορία σαν η πλέον εμβληματική προσωπικότητα για τη σύγχρονη εκδοχή της μοναρχίας ύστερα από 96 χρόνια ζωής και 70 στο θρόνο, το ίδιο έχει ήδη συμβεί με τα μεγέθη που αφορούν στον τελευταίο αποχαιρετισμό της.

Σε 7,5 εκατ. δολ. κατ’ ελάχιστον εκτιμάται το κόστος της τελετής, με 2.000 επίσημους προσκεκλημένους, μεταξύ των οποίων δεκάδες ηγέτες κρατών από ολόκληρη την οικουμένη, καθώς και μέλη της παραδοσιακής αριστοκρατίας, βασιλείς, ευγενείς κ.λπ, με 10.000 αστυνομικούς στους δρόμους του Λονδίνου και των περιχώρων και εκατοντάδες χιλιάδες απλούς ανθρώπους να διανυκτερεύουν σε ουρές χιλιομέτρων προκειμένου να αποτίνουν, έστω και εκ αποστάσεως, ένα «ύστατο χαίρε» στη νεκρή εστεμμένη.

Στην ιστορία θα μείνει, χωρίς καμία αμφιβολία, η κηδεία της Ελισάβετ ως η πρώτη τελετή αυτής της κατηγορίας στη σύγχρονη Βρετανία που διοργανώνεται από το ίδιο το κράτος μετά από το 1965. Τότε είχε τελεστεί δημοσία δαπάνη η κηδεία του Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ, πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου και ηγετική φυσιογνωμία διεθνώς στον αγώνα κατά του ναζισμού. Και πριν από αυτόν, η πιο μεγαλοπρεπής κηδεία του ηγεμονικού οίκου ήταν εκείνη του πατρός της Ελισάβετ, του Βασιλέως Γεωργίου ΣΤ’, το 1952.

Μολονότι στη Βρετανία, παράλληλα με το βαθύ και πάνδημο πένθος αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός για το αστρονομικό κόστος της κήδευσης και όλων των συμπαρομαρτούντων, παρά το γεγονός επίσης ότι τα έξοδα δεν βαρύνουν αποκλειστικά τους Βρετανούς φορολογούμενους καθώς εν μέρει καλύπτονται από την ίδια τη βασιλική δυναστεία, η προβολή της χώρας παγκοσμίως θεωρείται ότι αποφέρει πολλαπλάσια κέρδη. Η αίγλη της Βρετανίας και η προσέλκυση ακόμη περισσότερων τουριστών, ανέκαθεν βασιζόταν, σε σημαντικό βαθμό, στις διατηρούμενες βασιλικές παραδόσεις.