Αισχροκέρδεια: Πρωταθλήτριες οι ξαπλώστρες, ακολουθούν τα μίνι μάρκετ

Η «μάχη» της ξαπλώστρας έγινε και φέτος στα ελληνικά νησιά τον Αύγουστο, όπως συνηθίζεται, όλο και πιο έντονα πλέον, τα τελευταία χρόνια.

Ωστόσο, το κόστος για τις υπηρεσίες που προσφέρονται στις παραλίες (ξαπλώστρες, ομπρέλες, φαγητό, αναψυκτικά, καφές, ποτά, θαλάσσια σπορ κ.λπ.) ήταν απαγορευτικό για τη μέση ελληνική οικογένεια, με τις καταγγελίες για την απουσία τιμοκαταλόγων και POS, τη μη έκδοση αποδείξεων και για λοιπές παραβάσεις να πέφτουν… βροχή στη Γραμμή του Καταναλωτή (1520).

Οι εξωπραγματικές χρεώσεις προσείλκυσαν το ενδιαφέρον των στελεχών της Διυπηρεσιακής Μονάδας Ελέγχου Αγοράς (ΔΙΜΕΑ). Γι’ αυτό και αποφάσισαν να εστιάσουν τους ελέγχους τους, στην παρούσα φάση, σ’ αυτό το κομμάτι της αγοράς.

Ο διοικητής της ΔΙΜΕΑ, Χαράλαμπος Μελισσινός, επισήμανε στον «Ε.Τ.» της Κυριακής πως οι πιο συνηθισμένες παραβάσεις που εντοπίστηκαν, στο πλαίσιο των ελέγχων κατά της αισχροκέρδειας, ήταν η απουσία τιμοκαταλόγου, με την περιγραφή των υπηρεσιών που προσφέρονται και το κόστος αυτών, και η μη έκδοση αποδείξεων. Οπως εξήγησε ο κ. Μελισσινός, «παρότι οι τιμές στις υπηρεσίες που προσφέρονται στις παραλίες διαμορφώνονται ελεύθερα, πρέπει να υπάρχει σταθερός τιμοκατάλογος, με την αναγραφή του κόστους». Κάτι που δεν έκαναν αρκετές επιχειρήσεις, οι οποίες εκμεταλλεύονται δημοφιλείς παραλίες.

» BEACH BARS

Από τους ελέγχους που έχουν γίνει μέχρι σήμερα έχει διαπιστωθεί πως σε κάποια beach bars οι τιμές διαμορφώνονται βάσει ημέρας. Για παράδειγμα, το Σαββατοκύριακο ήταν υψηλότερες οι χρεώσεις και τις καθημερινές κάπως χαμηλότερες. Επίσης, είναι σύνηθες η πρώτη σειρά με τις ξαπλώστρες να έχει διαφορετική χρέωση από τη δεύτερη, την τρίτη κ.ο.κ. «Για αυτούς τους λόγους απέφευγαν να έχουν τιμοκαταλόγους», υπογράμμισε ο κ. Μελισσινός, προσθέτοντας πως «υπήρχαν πολλά παράπονα από τους παραθεριστές, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, που έκαναν λόγο για υπερβολικές χρεώσεις στις ξαπλώστρες».

Ο διοικητής της ΔΙΜΕΑ ανέφερε χαρακτηριστικά πως την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, στη Σύρο, το κόστος για μία ξαπλώστρα πρώτης σειράς ήταν 50 ευρώ. Για μία τετραμελή οικογένεια, δηλαδή, διαμορφωνόταν στα 200 ευρώ.

Στην Αττική, σε γνωστή παραλία της Αναβύσσου, η πρώτη σειρά με τις ξαπλώστρες στοίχιζε 50 ευρώ, με τη διαφορά πως εκεί το ποσό αφορούσε σε ελάχιστη κατανάλωση. Με άλλα λόγια, όποιος καθόταν σε ξαπλώστρες της πρώτης σειράς ήταν υποχρεωμένος να καταναλώσει προϊόντα του καταστήματος (π.χ. φαγητό, ποτό κ.λπ.) αξίας τουλάχιστον 50 ευρώ.

Από τους ελέγχους διαπιστώθηκε, επίσης, πως μερίδα επιχειρηματιών κοστολογούσαν πολύ ακριβά τις υπηρεσίες των καταστημάτων τους, υποστηρίζοντας πως έχουν περισσότερα έξοδα από άλλες χρονιές, λόγω της αυξήσεως των τιμολογίων του ρεύματος, του φυσικού αερίου, ακόμα και των αμοιβών του προσωπικού τους. Στον αντίποδα, υπήρχαν εκείνοι που θεωρούσαν πως η κατανάλωση φέρνει το κέρδος και ότι, αν πουλούν τα προϊόντα και διαθέτουν τις υπηρεσίες τους σε πιο λογικές τιμές, θα προσελκύσουν περισσότερους πελάτες.

Ο κ. Μελισσινός υπογράμμισε, μάλιστα, πως βάσει καταγγελιών προκύπτει ότι σε ορισμένες περιοχές είναι πάγια η πρακτική των επιχειρήσεων που «συνορεύουν» (π.χ. διαδοχικά beach bars) να κρατούν σε υψηλά επίπεδα τις τιμές. Σε άλλες πάλι, όλοι μαζί οι επιχειρηματίες, κατόπιν συνεννόησης, κρατούν κάπως πιο χαμηλά τις τιμές. Για παράδειγμα, μπορεί σε ένα νησί η βόρεια πλευρά του να είναι πιο τουριστική και να έχει πολύ υψηλές τιμές και η νότια να είναι πιο «εναλλακτική» και να συγκρατεί σε χαμηλότερα επίπεδα τις τιμές.