Δεκαπενταύγουστος: Εορτασμός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Τήνο

«Μία των γλυκυτέρων και συμπαθεστέρων εορτών του χριστιανικού κόσμου είναι και η Κοίμησις της υπεραγίας Θεοτόκου, ην σήμερον εορτάζει η Εκκλησία. Ευθύς από των πρώτων μΧ αιώνων, έξοχος υπήρξεν η τιμή και ευλάβεια, ην απένεμον οι χριστιανοί προς την Παρθένον Μαρίαν. Αλλ’ η σημερινή εορτή είναι η κατ’ εξοχήν μνήμη της Θεοτόκου, άτε την Κοίμησιν αυτής υπόθεσιν έχουσα», σύμφωνα με δημοσίευμα του διηγηματογράφου και ποιητή Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στην εφημερίδα «Εφημερίς» στις 15 Αυγούστου 1887.

Ταξιδέψαμε μέχρι την Τήνο για να εορτάσουμε την σημερινή ημέρα, στο νησί της Παναγίας για την Κοίμηση της.

Πλήθος πιστών και προσκυνητών βρέθηκαν σήμερα απ΄όλη την χώρα, για να προσκυνήσουν και να ανάψουν ένα κερί. Η Τήνος φόρεσε τα λευκά και τα γαλάζια της, με τις σημαίες να κυμαίνονται, τα καταστήματα γεμάτα από κόσμο και φωνές.

Το νησί της Παναγίας μπορεί να είναι φημισμένο για την εκκλησία, που πριν καν κατέβεις ακόμη από το πλοίο την αντικρίζεις αλλά αυτό που είδαμε εμείς ήταν και τα κυκλαδίτικα στενά της που είναι ζωντανή από μικρά μαγαζάκια και νεολαία.

Η γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει ιδιαίτερη θέση στο εορτολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας καθώς συνδέεται άμεσα με τη μοναδικότητα του προσώπου της Παναγίας στο έργο «της εν Χριστώ σωτηρίας» των ανθρώπων.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη από τις γιορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητέρας του Χριστού, τις ονομαζόμενες θεομητορικές εορτές.

Καθώς ανεβαίναμε τον δρόμο της Παναγίας όπως μας είπε ένας ντόπιος, είδαμε πολλούς να πραγματοποιούν κάποιο τάμα με τα γόνατα, μικρά παιδιά, γυναίκες, άντρες όλοι μέχρι να φτάσουν μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ακουγόντουσαν κανονιοβολισμοί, όπου προέρχονται από το «Κανονάκι της Έλλης» που σώθηκε από το κουφάρι του καραβιού και συντηρήθηκε. Σύμφωνα με την ιστορία, Δεκαπενταύγουστος του 1940.

Στην Τήνο το ιερό νησί της Παναγιάς εκατοντάδες πιστοί περιμένουν την ευλογία της Μεγαλόχαρης. Το παλαιό ιστορικό  καταδρομικό του ελληνικού στόλου «Έλλη», σημαιοστολισμένο, έχει καταπλεύσει στο νησί για να συμμετάσχει στη μεγάλη θρησκευτική γιορτή. Ξαφνικά στις 8.30 το πρωί , ενώ το «Έλλη» βρίσκεται αγκυροβολημένο περίπου 800 μέτρα από τον λιμενοβραχίονα , περιμένοντας να  αποδώσει τιμές την περιφορά της ιερής εικόνας, πλήττεται απρόκλητα από υποβρύχιο αγνώστου εθνικότητας.

Από τις τρεις τορπίλες που εκσφενδονίστηκαν κατά του σκάφους, οι δύο εξεράγησαν στον λιμενοβραχίονα ενώ η τρίτη έπληξε το  Έλλη» στο μέσο της δεξιάς πλευράς, κάτω από το εν λειτουργία λεβητοστάσιο, δημιουργώντας μεγάλο ρήγμα και προκαλώντας έκρηξη. Μάλιστα το πλήρωμα με τη βοήθεια αγκυροβολημένων εμπορικών πλοίων, προσπάθησε να ρυμουλκήσει το πλοίο. Η πυρκαγιά είχε εξαπλωθεί στο εσωτερικό του και το « Έλλη» βυθίστηκε στις 9.45’. Από το πλήρωμα, τα θύματα σύμφωνα με το κυβερνητικό ανακοινωθέν της επομένης , ήταν  ένας νεκρός, ο κελευστής μηχανικός Παπανικολάου και 29 τραυματίες. Μεταξύ του αστικού πληθυσμού που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στην προκυμαία μερικοί τραυματίστηκαν ελαφρά ενώ μια γυναίκα αρμένικης καταγωγής πέθανε από συγκοπή.

Ακολούθησε η λιτάνευση της ιερής εικόνας, που μεταφέρεται από άντρες του Πολεμικού Ναυτικού και την ακολουθούν οι μπάντες του Πολεμικού Ναυτικού και του Δήμου Τήνου οι οποίες παιανίζουν πένθιμα εμβατήρια, τιμητικά αγήματα, αρχιερείς και πλήθος κόσμου. Μέχρι που κατέληξε στην μαρμάρινη εξέδρα, στην Πλατεία Παντανάσσης, όπου τελέστηκε δέηση.

Εντυπωσιακή εικόνα ήταν αυτή που αντικρίσαμε όταν πλήθος πιστών, περίμεναν να περάσουν κάτω από την εικόνα, μάλιστα κατά την διάρκεια είδαμε πολλούς να κλαίνε από συγκίνηση νιώθοντας ευλογία, θα έλεγε κάποιος.

Ο ναός χτίστηκε στο σημείο όπου στις 30 Ιανουαρίου 1823 βρέθηκε η εικόνα του Ευαγγελισμού μετά το όραμα της μοναχής Πελαγίας. Η Παναγία της Τήνου είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις θυσίες της πατρίδας μας για ελευθερία, ενώ η εύρεση της εικόνας θεωρήθηκε από τους Έλληνες οπλαρχηγούς του 1821 συμβολική για την πορεία του αγώνα.

Τελικά άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο να το βιώνεις ζωντανά.

Η εμπειρία αυτή είναι μοναδική, όποιος δεν έχει καταφέρει να έρθει να το προσπαθήσει αξίζει!

Χρόνια πολλά, Καλό Δεκαπενταύγουστο, και χίλιες ευχές στις Μαρίες και τους Μάριους, τους Παναγιωτες και τις Γιώτες!