Μαρτίνς: «Ο Ολυμπιακός είναι ένας από τους μεγάλους της Ευρώπης»

Ο Πέδρο Μαρτίνς έγραψε στην πορτογαλική έκδοση του «Coaches Voice» για την ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού και σημείωσε πως στόχος για τη νέα χρονιά είναι το 4ο σερί πρωτάθλημα και η έξοδος στο Champions League

Στην πορτογαλική έκδοση του «Coaches Voice» αρθρογράφησε ο προπονητής του Ολυμπιακού, Πέδρο Μαρτίνς.

Ο Πορτογάλος τεχνικός που έχει οδηγήσει τον Ολυμιακό στην κατάκτηση 3 σερί πρωταθλημάτων αλλά και σε σπουδαίες νίκες στα Κύπελλα Ευρώπης έγραψε για το μέλλον και τους στόχους του ίδιου και της ομάδας.

Το άρθρο του Πέδρο Μαρτίνς

Δεν είναι εύκολο να προπονείς έναν σύλλογο του μεγέθους του Ολυμπιακού. Είναι ένα μεγάλο λάθος να λέει κάποιος πως ο Ολυμπιακός είναι μόνο ένα μεγάλο και τρομερό ελληνικό club. Για την ακρίβεια είναι από τους μεγάλους της Ευρώπης.

Δεν έχει σημασία ποια ερώτηση θέλουμε να αναλύσουμε: είναι πλούσιος από άποψη ανθρώπων, τίτλων και ιστορίας. Υπάρχουν περίπου έξι εκατομμύρια φίλαθλοι (της ομάδας). Και, ξέρετε, δεν είναι όπως όλοι οι φίλαθλοι. Το πάθος τους για τον Ολυμπιακό είναι μεταδοτικό.

Όσοι δουλεύουν εδώ γνωρίζουν ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν πολύ υψηλές απαιτήσεις. Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο, όχι. Είναι το ίδιο και στο μπάσκετ, στο βόλεϊ, στο πόλο και παντού. Στις ομάδες αντρών και γυναικών. Η πίεση είναι τεράστια.

Όταν αποδέχθηκα την πρόταση από τους Έλληνες το 2018 δεν δίστασα να τη δεχθώ. Άλλωστε είχα πολύ χρόνο να σκεφτώ. Ο Ολυμπιακός με είχε προσεγγίσει έναν χρόνο νωρίτερα. Αλλά για ένα σωρό από λόγους δεν επέτρεψαν τη συμφωνία να προχωρήσει νωρίτερα (εκείνη την περίοδο).

Έναν χρόνο αργότερα η κατάσταση ήταν διαφορετική και δεν ήθελα να αφήσω την ευκαιρία να φύγει ξανά. Ήταν η πρώτη ευκαιρία μου έξω από την Πορτογαλία. Πολύς κόσμος το θεώρησε ρίσκο να δεχθώ μια τέτοια πρόκληση στην πρώτη εμπειρία μου στο εξωτερικό. Αλλά είχα αρκετή εμπειρία στο ποδόσφαιρο.

Η ουσία του παιχνιδιού είναι η ίδια παντού. Αυτό έμαθα, είτε στη Μαρίτιμο, τη Ρίο Άβε, τη Γκιμαράες είτε σε πιο χαμηλών κατηγοριών συλλόγους στους οποίους δούλεψα. Δεν αποθαρρύνθηκα όταν έφτασα εδώ. Το αντίθετο. Όλες αυτές οι εμπειρίες ήταν καθοριστικές / κομβικές για μένα ώστε να καταλάβω τις ιδιαιτερότητες αυτής της πρόκλησης, που είχε ρίσκο (για τον ίδιο εννοεί).

Εάν και από αυτό το πρίσμα, του να είναι η πρώτη μου πρόκληση εκτός Πορτογαλίας, δεν είχα προβλήματα, ο σύλλογος έφερε ορισμένες προκλήσεις. Ο Ολυμπιακός είχε μία πολύ αρνητική σεζόν. Υπήρχε μεγάλο άγχος στο σύλλογο για να φτιάξει τη νέα ομάδα.

Για να καταλάβετε την κατάσταση και το πως είχαν τα πράγματα περισσότεροι από είκοσι παίκτες έφυγαν από τον σύλλογο. Άρχισα να δουλεύω πριν από το τέλος της κακής σεζόν. Όχι στον αγωνιστικό χώρο, αλλά στο background. Σχεδίαζα τη νέα σεζόν.

Αυτό ήταν καλό, γιατί μου έδωσε περισσότερο χρόνο να βγάλω συμπεράσματα. Στο τέλος, σχηματίσαμε ένα αρκετά ομοιογενές σύνολο. Ένα σύνολο τεράστιας ποιότητας. Ήταν ένα μείγμα μεταξύ έμπειρων παικτών και νεαρών, στην αρχή της καριέρας τους.

Η βάση αυτής της ανοικοδόμησης έγινε με μια φιλοσοφία. Με μία αγωνιστική ιδέα συνυφασμένη με την ιστορία του Ολυμπιακού. Το προφίλ των παικτών που αναζητούσαμε έπρεπε να είναι κοντά στην ταυτότητα του συλλόγου. Παρότι δεν κατακτήσαμε τίτλους στον πρώτο χρόνο, φτιάξαμε ένα νέο ρόστερ. Έτσι φτιάξαμε έναν δρόμο για τις νίκες μέσα στα επόμενα χρόνια.

Όμως όταν ένας σύλλογος που έχει συνηθίσει στους τίτλους δεν νικάει, υπάρχει πάντα κάποιος που ζητάει να σταματήσει η δουλειά του προπονητή. Όμως η διοίκηση αντιλήφθηκε / κατάλαβε ότι βρισκόμασταν στο σωστό δρόμο. Η απόδοση στο γήπεδο δεν άφηνε αμφιβολίες.

Με έναν τρόπο, η συνέχεια της δουλειάς αυτής ίσως εξέπληξε όσους δεν παρακολουθούν από κοντά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Άλλοι Πορτογάλοι προπονητές που ήταν πριν από μένα στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού δεν είχαν μεγάλες θητείες στον σύλλογο.

Στην πραγματικότητα, οι Λεονάρντο Ζαρντίμ, Βίτορ Περέιρα, Μάρκο Σίλβα και Πάουλο Μπέντο έμειναν μόνο για μία σεζόν. Αλλά αυτό ποτέ δεν με ανησύχησε. Δεν με προβλημάτισε. Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία δεν γίνεται μόνο στον Ολυμπιακό.

Η Μαρίτιμο επίσης είχε τη φήμη πως κάνει πολλές αλλαγές προπονητών. Έμεινα εκεί για 4,5 χρόνια. Κάνω τη δουλειά μου. Συγκεντρώνομαι αποκλειστικά στη δουλειά μου. Σήμερα, τέσσερα χρόνια αφού έφτασα στην Αθήνα, είμαι ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Η δεύτερη σεζόν ήταν εξαιρετική σε κάθε επίπεδο. Από κάθε πλευρά. Δεν τα πήγαμε καλά μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις. Δείξαμε τη δύναμή μας και στις ευρωπαϊκές. Με αποζημίωσε το να ζω τέτοιες στιγμές. Με αντάμειψε. Ήταν το αποτέλεσμα της δουλειάς που άρχισε έναν χρόνο νωρίτερα.

Για μένα, ήταν η καλύτερη σεζόν από τη στιγμή που ήρθα στον Ολυμπιακό. Ζήσαμε τρομερές βραδιές στην Ευρώπη. Στα προκριματικά του Champions League, αποκλείσαμε Βικτόρια Πλζεν, Μπασακσεχίρ και Κρασνοντάρ, που είχε αποκλείσει την Πόρτο στην προηγούμενη φάση.

Πήγαμε στη φάση των ομίλων και είχαμε εξαιρετικά περίπλοκο όμιλο, από τον οποίο προκρίθηκε η Μπάγερν και η Τότεναμ. Με την 3η θέση, μεταφερθήκαμε στο Europa League και αποκλείσαμε την Άρσεναλ, κερδίζοντας το αποφασιστικό παιχνίδι Emirates. Στον επόμενο γύρο χάσαμε από μία άλλη ομάδα της Premier League, τη Γουλβς, με 2-1 στο σύνολο.

Στο ελληνικό πρωτάθλημα, τερματίσαμε 18 βαθμούς μπροστά από τον ΠΑΟΚ, στη 2η θέση, τότε με προπονητή τον Αμπέλ Φερέιρα. Την επόμενη χρονιά, κατακτήσαμε ξανά το πρωτάθλημα. Αυτήν τη φορά με ακόμα μεγαλύτερη διαφορά από τον δεύτερο. Τώρα, στο τέλος της τέταρτης χρονιάς μου στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, πήραμε το τρίτο σερί πρωτάθλημα. Κάτι που μόνο ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε κάνει στο σύλλογο.

Κοιτάζοντας πίσω, είμαι πεπεισμένος ότι κάναμε μία εξαιρετική δουλειά. Η κατάσταση ήταν περίπλοκη όταν ήρθαμε. Όμως ξέραμε πώς να μείνουμε ψύχραιμοι ώστε να πάρουμε τις καλύτερες αποφάσεις. Και είχαμε την υπομονή να περιμένουμε τα αποτελέσματα να φανούν στο γήπεδο.

Μετά το τρίτο πρωτάθλημα, πολύς κόσμος ήταν που αμφισβήτησε το πώς θα ήταν δυνατό να συνεχίσουμε να νικάμε. Η μόνη απάντηση που έχω είναι η δουλειά. Το τι θα συμβεί στο μέλλον εξαρτάται από το τι θα κάνουμε σήμερα. Αυτοί που σκέφτονται μόνο τη νίκη στο τέλος ξεχνούν τη δουλειά και την προσπάθεια.

Από πλευράς προσωπικής άποψης, ακόμα είμαι χαρούμενος στον Ολυμπιακό. Ο σύλλογος μου παρέχει συνθήκες για να αποδώσω στη δουλειά μου. Όσο είμαι εγώ χαρούμενος, δεν σκέφτομαι να αλλάξω παραστάσεις και να κοιτάξω για νέες προκλήσεις. Ίσως στο μέλλον.

Μια μέρα, εάν υπάρξει πρόταση που είναι καλή για μένα και για τον σύλλογο, μπορούμε να δούμε. Στην περίπτωσή μου, αυτό που με με… τραβάει και με μαγνητίζει είναι μια επαγγελματική πρόκληση. Είμαι ένας προπονητής και θα ήθελα να βρεθώ σε ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, όπως η Premier League.

Αυτήν τη στιγμή, εστιάζω αποκλειστικά στον Ολυμπιακό. Είμαι αφοσιωμένος στον Ολυμπιακό. Έχω ακόμα δύο χρόνια στο συμβόλαιό μου. Την επόμενη σεζόν πρέπει να μπούμε στο Champions League. Να βρεθούμε εκεί. Είναι πολύ σημαντικό για τον σύλλογο και για την οικονομική κατάσταση. Επίσης θα προσπαθήσουμε για το τέταρτο ελληνικό πρωτάθλημα.

Με τον Ολυμπιακό είχαμε το τέλειο ταίριασμα. Αυτή η συνάντηση ήταν τέτοιο ταίρισμα. Φυσικά, ούτε εγώ ούτε ο σύλλογος μπορούσαμε να ήμασταν σίγουροι τότε. Όμως εκ των υστέρων, είναι φανερό πως η κατάσταση ήταν ιδανική γι’ αυτό που θα συνέβαινε στα επόμενα χρόνια: αμοιβαία ανάπτυξη. Μαζί εξελιχθήκαμε. Και βάλαμε τον Ολυμπιακό πίσω στη συνηθισμένη πρωταγωνιστική και κυρίαρχή του θέση. Δεν είναι ένας μεγάλος σύλλογος από την Ελλάδα αλλά ένας μεγάλος σύλλογος από την Ευρώπη.