F1 Rewind: Οι Team orders που σημάδεψαν την F1
16 Μαΐου 2022
Στις 12 Μαΐου συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το περιβόητο Αυστριακό Grand Prix του 2002. Οι δύο F2002 των Barrichello-Schumacher βρίσκονταν άνετα στην κορυφή. Ένας μάλλον προβλέψιμος αγώνας όδευε προς την ολοκλήρωσή του. Ή μήπως όχι;
Το πλεονέκτημα της Ferrari εκείνη την σεζόν ήταν εμφανές ήδη από τον τέταρτο αγώνα της χρονιάς. Η ανωτερότητα του Michael Schumacher δεδομένη. Παρά το ότι βρισκόμασταν μόλις στο ένα τρίτο του πρωταθλήματος κανείς δεν τολμούσε να στοιχηματίσει εναντίον τους.
Σε εκείνον τον αγώνα, όμως, ο Rubens Barrichello – οποίος μόλις είχε ανανεώσει για ακόμη δύο χρόνια με την Scuderia- ήταν απλώς καλύτερος. Από την αρχή του τριημέρου βρισκόταν μπροστά και είχε απάντηση σε όλες τις προσπάθειες του teammate του. Όλα έδειχναν ότι θα έπαιρνε την πρώτη του νίκη στη σεζόν.
Αρκετοί φίλοι του σπορ, όμως, δεν ήταν τόσο σίγουροι για αυτό. Βλέπετε, μόλις έναν χρόνο πριν στην ίδια πίστα είχε προηγηθεί το “Σε παρακαλώ άσε τον Michael να περάσει για το πρωτάθλημα” του Jean Todt προς τον Rubens. Πολλοί πίστευαν ότι η ιστορία θα επαναλαμβανόταν. Θα δικαιώνονταν.
Καθώς οι δύο Ferrari έβγαιναν από την τελευταία στροφή, εκείνη του Barrichello άρχισε να επιβραδύνει υπερβολικά. Δεν ήταν, όμως, μία επιβράδυνση από αυτές που συμβαίνουν για να τερματίσουν τα μονοθέσια μιας ομάδας σε σχηματισμό. Στο team radio της Ferrari είχε δοθεί για ακόμη μία φορά οδηγία στον Rubens να αφήσει τον Michael. Όχι για την 2η θέση όπως το 2001. Αυτή τη φορά ο Barrichello θα χάριζε εν ψυχρώ τη νίκη στον Schumacher.
Η αντίδραση του κοινού ήταν άμεση. Τα γιουχαΐσματα ήταν συνεχή στην απονομή φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους πάντες στην Ferrari. Ο Schumacher προσπάθησε εις μάτην να κατευνάσει τα πλήθη ανεβάζοντας τον Rubens στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Το μόνο που θα κατάφερνε ήταν ένα βαρύ πρόστιμο από την FIA στην ομάδα του για “διακωμώδηση της απονομής”.
Έτσι κάνουν όλες (οι ομάδες)
Φυσικά, η Αυστρία του 2002 δεν ήταν η πρώτη ούτε και η τελευταία φορά που ένας οδηγός της Ferrari χάριζε τη νίκη στον ομόσταβλό του. Οκτώ χρόνια αργότερα θα ήταν η σειρά ενός άλλου Βραζιλιάνου, του Felipe Massa να “κάνει στην άκρη” για χάρη του Fernando Alonso ο οποίος μαχόταν για το πρωτάθλημα του 2010. Και πάλι οι αντιδράσεις εναντίον των “μισητών” team orders της Ferrari θα ήταν εντονότατες.
Διάφορα πομπώδη ειπώθηκαν εναντίον της Scuderia, περί ασέβειας προς το κοινό και αντιαθλητικής συμπεριφοράς. Ασφαλώς και δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε στα σοβαρά τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς. Ιδίως όταν προέρχονται από ανθρώπους οι οποίοι μόνο “αθώοι του αίματος τούτου” δεν είναι. Είτε ως άμεσα εμπλεκόμενοι σε team orders είτε κάνοντας τα στραβά μάτια όταν η πρακτική αυτή εφαρμοζόταν από άλλες πιο… ενάρετες ομάδες. Κυρίως βρετανικές. Θα είχε ενδιαφέρον, λοιπόν, να δούμε μερικές από τις πιο γνωστές -αλλά και μερικές σχετικά άγνωστες- οδηγίες από το pit wall που καθόρισαν αποτελέσματα.
Ρωσία 2018: Ο Bottas χαρίζει τη νίκη στον Hamilton.
Η μάχη για το πρωτάθλημα του 2018 ανάμεσα σε Ferrari και Mercedes ήταν έντονη πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, όμως, η Mercedes έδειχνε ότι είχε το κάτι παραπάνω σε απόδοση. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα λάθη των Vettel και Ferrari που είχαν προηγηθεί σε Hockenheim και Monza είχαν δώσει στον Hamilton ένα υγιέστατο προβάδισμα στην κορυφή.
Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για την γερμανική ομάδα. Στο Sochi ο Valtteri Bottas οδηγούσε άνετα τον αγώνα με τον Hamilton πίσω του. Μέχρι να ακουστεί το γνωστό “Valtteri it’s James” στην ενδοεπικοινωνία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Bottas άκουγε αυτές τις μαγικές λέξεις. Λέξεις οι οποίες συνοδεύτηκαν από τους απαραίτητους θεατρινισμούς του Toto Wolff για να καταλάβουμε όλοι πόσο πολύ πονούσαν οι άνθρωποι της Mercedes με αυτήν την εξέλιξη.
Πρώτη νίκη με team orders
Η Jerez του 1997 έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για την αντιαθλητική και αποτυχημένη προσπάθεια του Schumacher να βγάλει τον Villeneuve εκτός αγώνα. Αρκετοί ίσως θυμούνται πώς νικητής τελικά είχε αναδειχθεί ο Mika Hakkinen. Ελάχιστοι, όμως, ίσως γνωρίζουν πώς η πρώτη νίκη του Φιλανδού ήταν προϊόν team orders. Και δεν εννοούμε την οδηγία που είχε δεχτεί ο Villeneuve να αφήσει τις δύο McLaren να τον προσπεράσουν επειδή “τον είχαν βοηθήσει στο πρωτάθλημα” κατά τον Jock Clear.
Οι πραγματικές team orders είχαν δοθεί λίγους γύρους νωρίτερα στον Coulthard ο οποίος βρισκόταν μπροστά από τον Hakkinen στην πίστα. Αυτή ήταν και η αρχή του υποβιβασμού του Σκοτσέζου σε νούμερο 2 στην McLaren. Θα ακολουθούσαν αρκετές ακόμη οδηγίες που ευνοούσαν τον Hakkinen έναντι του Coulthard, κυρίως κατά την σεζόν του 1998.
Ωμός εκβιασμός
Το Spa του 1998 είχε τα πάντα. Βροχή, συγκρούσεις, κόκκινη σημαία, αυτοκίνητο ασφαλείας και -φυσικά- την πρώτη νίκη της Jordan GP! Η πρώτη επιτυχία, μάλιστα, της ομάδας του Eddie Jordan ήρθε ως πλήρης θρίαμβος με τον Damon Hill να οδηγεί τον ομόσταβλό του Ralf Schumacher στην καρό σημαία.
Όμως η παραμυθένια αυτή ιστορία αποκτά ένα διαφορετικό χρώμα εάν συνυπολογίσουμε τα όσα εκτυλίχθηκαν στα παρασκήνια. Ο Hill, ενώ το SC βρισκόταν στην πίστα, “συστήνει” στην ομάδα του ότι θα έπρεπε εκείνος και ο Ralf να κρατήσουν τις θέσεις τους ώστε να διαφυλάξουν το 1-2. Σε διαφορετική περίπτωση “μπορεί να καταλήξουμε με τίποτα”. Επρόκειτο στην ουσία περί ενός ωμού εκβιασμού από την μεριά του Hill για την επιβολή team orders. Το “αίτημα” του ικανοποιήθηκε από την ομάδα.
Και εκείνοι που αρνήθηκαν
Ασφαλώς, για να εφαρμοστούν team orders δεν αρκεί η… έκδοσή τους από την ομάδα. Πρέπει να συμφωνήσει και ο οδηγός που παραχωρεί τη θέση. Πολλές φορές αυτό είναι εύκολο. Ιδίως όταν ο οδηγός που παραχωρεί τη θέση είναι de facto νούμερο 2 στην ομάδα. Όμως, υπάρχουν και εκείνες οι περιπτώσεις στις οποίες ο οδηγός που δέχεται τις οδηγίες δεν θεωρεί πως υποχρεούται να τις ακολουθήσει. Ας δούμε μερικές τέτοιες στιγμές που έμειναν στην ιστορία.
Imola 1982: Ο Didier Pironi αψηφά την ομάδα του και τον Gilles Villeneuve παίρνοντας την νίκη. Η Ferrari φοβούμενη την κατανάλωση καυσίμου είχε συστήσει και στους δύο οδηγούς της να κρατήσουν τις θέσεις τους. Ο Pironi, όμως, θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί. Οι επιπτώσεις του περιστατικού θα ήταν τραγικές για την Scuderia. Ο Villeneuve θα έχανε την ζωή του στο Zolder δύο εβδομάδες μετά προσπαθώντας να κερδίσει τον Pironi στις κατατακτήριες. Όσο για τον Didier θα έβλεπε λίγους αγώνες μετά την δική του καριέρα να τελειώνει στο Hockenheim.
Jacarepagua 1981: Ο Reuteman αγνοεί την Williams. Έχοντας κερδίσει το πρωτάθλημα του 1980 ο Jones θεωρούσε εαυτόν το αδιαμφισβήτητο νούμερο 1 στην ομάδα. Το ίδιο και η Williams η οποία είχε δώσει εντολή στον Reuteman να παραχωρήσει την πρωτοπορία στον Αυστραλό. Όμως, ο Carlos είχε διαφορετική άποψη. Παρέμεινε μπροστά κατακτώντας την νίκη. Ο Jones είχε εκνευριστεί τόσο πολύ που δεν πήγε καν στην απονομή. Οι δύο teammates θα μάχονταν μεταξύ τους -στερώντας βαθμούς ο ένας από τον άλλον- μέχρι το τέλος της χρονιάς για το πρωτάθλημα. Εκείνο, όμως, θα πήγαινε τελικά στον Nelson Piquet.
Sepang 2013: Το περίφημο multi-21! Η Red Bull αισθανόταν τόσο άνετη στην αρχή του 2013 που θεώρησε ότι την έπαιρνε να κάνει δώρο μία νίκη στον Mark Webber για την 200η συμμετοχή του σε Grand Prix. Έτσι, ο Sebastian Vettel που βρισκόταν στην ταχύτερη γόμα ελαστικών θα άκουγε το “Multi 21” στην ενδοεπικοινωνία. Ήτοι το αυτοκίνητο 2 τερματίζει μπροστά από το αυτοκίνητο 1.
Φυσικά, ο Vettel δεν είχε καμία διάθεση να ακολουθήσει τις εντολές της ομάδας του. Ιδίως για να ευνοηθεί ο Webber ο οποίος -σύμφωνα με τον Vettel- τον είχε υπονομεύσει στην Βραζιλία του 2012 στερώντας του παραλίγο τον τρίτο του τίτλο. Έτσι, ο Γερμανός επιτέθηκε παίρνοντας τελικά τη νίκη και εξοργίζοντας τον Webber! Ακόμη απορούμε τι σκέφτονταν στην Red Bull όταν έδιναν αυτήν την εντολή.
