Πάτρα: Κάνουν έξωση σε μητέρα παιδιού που κέρδισε υποτροφία στις ΗΠΑ – Ξέσπασμα που ραγίζει καρδιές

Την ίδια στιγμή, μέσα σε αυτό το ζοφερό κλίμα, τα παιδιά καλούνται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εξεταστικής περιόδου που επίκειται, ενώ η μητέρα δηλώνει οικονομική αδυναμία να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες, αφού τα συνολικά μηνιαία έσοδα της, δεν ξεπερνούν τα 550 ευρώ.

Η Μαρία Αντωνοπούλου μίλησε από το υπό έξωση σπίτι της, στη συνοικία Ψάχου, ζητώντας τουλάχιστον μια στοιχειώδη παράταση εξώσεως από την τράπεζα, ώστε να μπορέσει να βρει κάποιο οίκημα και να στεγάσει τα παιδιά της. Οι συσσωρευμένες οφειλές ξεπερνούν τα 1.600 ευρώ στην ΔΕΥΑΠ και προσεγγίζουν τα 4.000 ευρώ για ρεύμα.

Οι μόνοι της οικονομικοί πόροι, είναι το ΚΕΑ (240 ευρώ το μήνα) και το επίδομα ΑΜΕΑ (315 ευρώ): «Θέλω να φύγω με αξιοπρέπεια από το σπίτι. Δεν έχω χρήματα ούτε για την μεταφορική. Πού θα πάμε; Πού θα μείνουμε; Οταν μάλιστα το ένα μου παιδί έχει ιδιαίτερες ανάγκες, λόγω της αναπηρίας του;»

Αυτά είναι μερικά από τα εύλογα ερωτήματα που θέτει απελπισμένη η κυρία Μαρία, που απευθύνει έκκληση για βοήθεια στους φορείς της πόλης. Μέσα σε αυτόν κυκεώνα προβλημάτων, ορθώνεται ευτυχώς και ένα ανάχωμα κοινωνικής αρωγής: Η ΔΕΑΥΠ δεν κόβει την παροχή νερού, κάποιοι λίγοι φίλοι βοηθούν όπως μπορούν, ενώ το φροντιστήριο «Ορμή» του Αντώνη Σκιαθά έχει αναλάβει την δωρεάν εκπαίδευση του μικρότερου κοριτσιού της οικογένειας, της 14χρονης Γεωργούλας που πηγαίνει στην Γ΄ Γυμνασίου.

Παρόλα τα προβλήματα, τα παιδιά συνεχίζουν απρόσκοπτα να πασχίζουν για ένα καλύτερο αύριο: Το μεγαλύτερο κορίτσι μάλιστα, η 15χρονη Κασσιανή μαθήτρια της Α΄Λυκείου, κέρδισε υποτροφία στην Αμερική από το Ιδρυμα «Νιάρχος». Μέχρι πριν λίγο καιρό, έπαιζε και μουσική στη μπαντίνα του Δήμου Πατρέων. Το μεγάλο αγόρι της οικογένειας, ο Δημήτρης, έχει φύγει για Αθήνα. Ενώ ο Διονύσης, εκπαιδεύεται ως νοσοκόμος σε ειδικό σχολείο.

Σύμφωνα με το pelop.gr, η δικαστική επιμελήτρια που πριν λίγες ημέρες επέδωσε την έξωση, προειδοποίησε ότι από μέρα σε μέρα μπορεί να αλλαχθούν οι κλειδαριές του σπιτιού και η οικογένεια να βρεθεί στον δρόμο: «Δεν έχω πού να πάω. Δεν υπάρχει κανένας συγγενής να μας βοηθήσει» λέει με ξέπνοη από την ταλαιπωρία φωνή, η κυρία Μαρία. «Τουλάχιστον να μας δώσουν μια μικρή παράταση, ώστε να τελειώσουν το σχολείο τα παιδιά…»